تاریخچه

نام مسکو برگرفته از نام رود موسکوا است. گرچه شواهد باستانی نشان می دهد که این نقطه از کره زمین در دوران نوسنگی به وجود آمده، اما در تاریخچه روسی به این شهر کهن برای اولین بار در سال ۱۱۴۷ اشاره شد. مساحت مسکو در ابتدا خیلی کم بود و اولین دیوار چوبی آن یعنی کرملین به دستور شاهزاده یوری دالکگاروکی ساخته شد، دیواری که دور تا دور این شهر تازه بنا شده را فرا می گرفت و آن را محصور می ساخت. در طی سال های ۱۲۳۷ تا ۱۲۳۸ با حمله مغول ها به این شهر سراسر این سرزمین با خاک یکسان شد و سیل وسیعی از مردم آن کشته شدند اما دیری نپایید که این شهر بار دیگر بازسازی گشت و در سال ۱۳۲۷ پایتخت امیرنشین مستقل ولادیمیر- سوزدال گردید. مسکو رفته رفته پیشرفت کرد تا جاییکه به یک امیر نشین با ثبات به نام دوک نشین بزرگ مسکو تبدیل شد و از سیل وسیعی از پناهندگان روسی میزبانی کرد.

در قرن پانزدهم مسکو به پایتخت ملی کشور روسیه تبدیل شد و در سال ۱۵۴۷ به دوک بزرگ مسکو ایوان کبیر (Grand Duke Ivan IV) لقب اولین امپراطور یا تزار روسی را دادند. اولین کلیسای ارتودوکس در قرن چهارم میلادی در مسکو متولد شد و از این شهر در دوران قرون وسطی به عنوان یک مرکز تجاری مهم  محل تولد هنرهای دستی بی شماری یاد می شد.

در سال ۱۵۷۱ بار دیگر مسکو هدف حمله تاتارها قرار گرفت، حمله ای نابودگر که در طی آن تمام قسمت های شهر به جز کرملین سوزانده شد. در طول این دوران نابه سامان زمام شهر به دست لهستان افتاد و آنها مسکو را اشغال کردند.

در سال ۱۶۱۱ اهالی مسکو با فرماندهی کوزما مینین (Kuzma Minin) و شاهزاده دیمیتری پوژارسکی (Dmitri Pozharski) به ارتش لهستان حمله کردند و در سال ۱۶۱۲ نیروهای باقیمانده لهستان را از خاک مسکو خارج ساختند.

با توجه به رشد چشمگیر تولیدات و پیشرفت مسکو در قرن هفدهم پتر اول تصمیم به ساخت سن پترزبورگ بر روی دریای بالتیک گرفت و در سال ۱۷۱۲ پایتخت را از مسکو به سن پترزبورگ منتقل نمود. اما پیشرفت های مسکو در عرصه های فرهنگی و اجتماعی کماکان ادامه داشت و از این شهر به عنوان پایتخت مذهبی روسیه یاد می شد.

در قرن نوزدهم بیشتر قسمت های مسکو از چوب ساخته شده بود، به همین دلیل این شهر قربانی آتش سوزی های متعددی می شد که از قابل توجه ترین آنها می توان به حمله ناپلئون اول برای اشغال این شهر در سال ۱۸۱۲ اشاره کرد.

در طول قرن نوزدهم و بیستم مسکو کم کم از یک شهر تجاری به شهری صنعتی تبدیل شد و کارخانه های منسوجات بی نظیری در آن راه اندازی شد. در سال ۱۹۱۸ دولت شوروی پایتخت را از سن پترزبورگ به مسکو تغییر داد، در اثر این انتقال مسکو از لحاظ اقتصادی شاهد پیشرفتی بسیار چشمگیر بود تا جاییکه جمعیتش در فواصل بین سال های ۱۹۲۶ تا ۱۹۳۹ دو برابر شد. در سال های ۱۹۳۹ تا ۱۹۹۲ بازهم مسکو شاهد افزایش جمعیت بود و این رشد جمعیت دوبرابری کماکان ادامه داشت.

در جریان جنگ جهانی دوم مسکو به عنوان یک هدف دو جانبه مورد حمله آلمان ها قرار گرفت اما سرمایه سخت و قدرت زیاد این شهر ارتش آلمان ها را در فاصله ۳۲ تا ۴۰ کیلومتری شهر متوقف نمود و مسکو تقریباً هیچ گونه آسیب نظامی را متحمل نشد. در سال ۱۹۸۰ مسکو از بازی های المپیک میزبانی کرد.

در سال ۱۹۹۱ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دولت مسکو با کمبود بودجه روبرو شد و زیر ساخت های این شهر دچار مشکل گردید. همچنین افزایش تعداد خودروها باعث ایجاد ترافیک های شدید و بروز آلودگی در این شهر شد. با این حال دولت مسکو شروع به جذب سرمایه های خارجی و گسترش فرهنگ غربی نمود. در دهه ۱۹۹۰ یوری لوژکف (Yuri Luzhkov) شهردار پرانرژی مسکو پروژه های بازسازی بی نظیری را راه اندازی کرد و با تلاش های بی وقفه وی شهر تا پایان دهه یک رونق واقعی در زمینه املاک را تجربه نمود.

بعد از منحل شدن اتحاد جماهیر شوروی مسکو پایتخت جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه ((SFSR باقی ماند تا اینکه در تاریخ ۲۵ دسامبر سال ۱۹۹۱ این کشور اعلام استقلال کرده و به فدراسیون روسیه تغییر نام داد که تا امروز به همین نام باقی مانده است. از آن زمان به بعد یک اقتصاد نو در بازار مسکو ظهور کرد و شیوه زندگی و فرهنگ، خدمات و معماری غربی در آن بسیار متداول شد و گسترش یافت. این شهر در سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰ به رشد خود ادامه داد و جمعیتش از ۹ میلیون به ۱۰ میلیون نفر افزایش یافت.

در سال های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ لاین های جاده دوار مسکو از ۴ خط به ۱۰ خط افزایش یافت، در دسامبر سال ۲۰۰۲ پروژه ساخت اولین متروی مسکو در امتداد شاهراه حلقوی راه اندازی شد و ساخت سومین جاده دایره ای در سال ۲۰۰۴ به اتمام رسید.

در این دوران بناهای قدیمی و کلیساهایی مانند مسبح ناجی که در دوران استالین تخریب شد، بار دیگر مورد بازسازی قرار گرفت.