جاذبه های گردشگری رم

کلوسئوم

کولوسئوم با ظرفیتی معادل ۴۵۰۰۰ صندلی، بزرگ‌ترین آمفی‌تئاتر دنیای باستان به شمار می‌رود. کولوسئوم در زمان‌هایی نه خیلی دور، میزبان جنگ‌های گلادیاتوری، جنگ با حیوانات وحشی و محلی برای اعدام مسیحیان اولیه بوده است، بی‌سبب نیست که امروزه به عنوان وحشتناک‌ترین مکان دوره قرون وسطی شناخته می‌شود.

زمان ساخت آمفی‌تئاتر کولوسئوم به دوره‌ی امپراطوری وسپاسیان (Vespasian) باز می‌گردد که در زمان «تیتوس» (Titus) در سال ۸۰ بعد از میلاد بنا و نهایتاً توسط برادرش «دومیتیان» (Domitian) به پایان رسید. در جشنواره‌ی گشایش این آمفی‌تئاتر عظیم که ۱۰۰ روز به طول انجامید، بیش از ۵۰۰۰ حیوان وحشی کشته شدند. یکی از آمار‌های کشته‌شدگان کلوسئوم مربوط به فستیوالی است که در سال ۲۴۰ بعد از میلاد برگزار شد. برای این جشن تعداد کشته‌شدگان به این شرح آمده است: ۲۰۰۰ گلادیاتور، ۷۰ قلاده شیر، ۴۰ اسب وحشی، ۳۰ فیل، ۳۰ قلاده یوزپلنگ، ۲۰ الاغ وحشی، ۱۹ زرافه، ۱۰ گوزن شمالی، ۱۰ کفتار، ۱۰ ببر، ۱ اسب آبی و ۱ کرگدن!

احتمالاً نام کلسئوم از مجسمه‌ی عظیم و باشکوه کلسئوس نرویوس (Colossus Neronis) که در نزدیکی استادیوم قرار داشته نشأت گرفته اما غیر از آن با نام آمفی‌تئاتر فلاوین (Flavian) یا فلاویوس نیز مشهور بوده است. در آن زمان کلوسئوم در مهم‌ترین بخش از مسیر مسافران در مابین سنت پیترز (St. Peter’s) تا لاتران (Lateran) قرار گرفته و یک منطقه حومه شهری در این بخش ایجاد کرده بود. کولوسئوم برای جنگ‌های گلادیاتور‌ها، شکار حیوانات، بازآفرینی جنگ‌های معروف و درام‌هایی بر پایه‌ی اسطوره‌های قدیمی‌ استفاده می‌شده و مایه‌ی نشاط تماشاچی‌ها، امپراطور و اشرفیان را فراهم می‌کرده است. از نکات قابل توجه این آمفی‌تئاتر باستانی این است که تمام افراد رومی می‌توانستند به‌صورت رایگان برای تماشای برنامه‌ها به اینجا بیایند، همچنین در زمان برنامه به تماشاچی‌ها غذا و خوراکی داده می‌شد.

جنگ‌های گلادیاتوری در سال ۴۰۷ توسط امپراطوری مسیحی هونوریوس (Honorius) غیر قانونی و جنگ با حیوانات وحشی نیز در سال ۵۲۳ غدغن اعلام شد و این پهنه دیگر مورد استفاده قرار نگرفت. بر اساس نوشته‌های یک اسقف و تاریخ‌نگار کلیسا به نام تئودورت (Theodoret)، هونوریوس جنگ‌های خونین گلادیاتورها را به خاطر یک راهب به نام تلماخوس (Telmachus) غدغن کرد. تلماخوس تنها شهید کولوسئوم است که شواهدی در مورد کشته شدن آن وجود دارد. از دیگر اعدام‌های مسیحیان اولیه در قرن‌های اول تا سوم در این مکان هیچ شاهدی باقی نمانده و حکم یک افسانه را دارد. هرچند ممکن است که شهادت‌هایی در کلسئوم رخ داده باشد اما معمولاً اعدام مسیحیان (به محض شناسایی) در آمفی‌تئاترهای دیگری مثل «آمفی‌تئاتر شهر لیون» یا «سیرک نرو» در واتیکان صورت می‌گرفته است.

این اعتقاد که مسیحیان در اینجا به شهادت می‌رسیدند در انعکاس پاسخ پاپ گریگور بزرگ (Gregory the Great) در مقابل درخواست امپراطوری بایزانتین (Byzantine) برای برخی از عتیقه‌جات رومی ایجاد شده که در بین همه آن اشیاء قیمتی یک کیسه از خاک کولوسئوم را برای او فرستاد.

این آمفی‌تئاتر بار ها توسط آتش و زلزله تخریب شده است و به طور مداوم تا پایان قرن پنجم ترمیم شد؛ اما برای مدت کوتاهی در سال ۵۲۳ پس از بسته شدن تعمیر نشد. در سال ۵۲۶ بربرین توتیلا (barbarian Totila) و ارتش وی به منظور دست‌یابی به مقادیر با ارزشی از برنز، بخش‌هایی از این مکان را تخریب کردند. پس از آن رومی‌ها از سنگ‌های این مکان برای ساخت خانه‌هایشان استفاده نمودند. در این برهه زمانی کلوسئوم برای محل دفن مسیحیان نیز استفاده می‌شده است. مقبره‌های مسیحیان در سه منطقه در اطراف آمفی‌تئاتر یافت شده است: در بخش پی ساختمان در جوانب شمالی و شرقی در زمین‌های خارجی در نزدیکی در خروجی امروزی.

در قرن سیزدهم کلوسئوم توسط خاندان فرانگیپانی (Frangipani) اشغال و حومه اطراف آن به یک منطقه سرسبز تبدیل شد اما این منطقه بعداً قربانی مالاریا شد و متروکه گشت. غارت سنگ‌ها تا قرن هیجدهم تا زمانی که بندیکت چهاردهم (Benedict XIV) اظهار داشت که کلوسئوم به واسطه خون مسیحیان شهید مقدس است نیز ادامه داشت. پس از این اتفاق کلوسئوم بازسازی شد و کاوش‌های باستانی در آن به راه افتاد که این کار تا به امروز نیز ادامه دارد.

مسافرانی که در قرن‌های ۱۸ و ۱۹ به این مکان آمده‌اند به‌شدت تحت تأثیر آن قرار گرفته‌اند، از میان این افراد می‌توان به چارلز دیکنز (Charles Dickens) اشاره کرد. او در سال ۱۸۴۶ می‌نویسد:

نمای کلوسئوم کاملاً با تراورتن ساخته شده و بعضی از طاق‌های آن با مجسمه پر شده‌اند. ۸۰ ورودی در آن وجود دارد که ۲ تا از آن‌ها مخصوص امپراطور و هیئت همراه آن است. درون آن با آجر، توفا و مرمر ساخته شده است که مقدار کمی از این مرمرها امروزه باقی مانده‌ است. بخش مرکزی که به آن میدان می‌گویند توسط چوب و کانواس برای ضد آب شدن پوشیده شده و بر روی این‌ها یک لایه از ماسه برای جذب خون کشیده شده است. کف این میدان منتهی به مکانی می‌شود که گلادیاتورها و حیوانات برای نبرد منتظر بوده‌اند.

این آمفی‌تئاتر توسط دیواری ۵ متری پوشیده شده که برای محافظت از تماشاچیان در مقابله حمله‌ی حیوانات وحشی بوده است. در بالای دیوار لژ سلطنتی قرار دارد که محل نشستن امپراطور و مهمانان ویژه او بوده است. در نزدیکی محل نشیمن امپراطور صلیبی برای یادبود مسیحیانی که گمان می‌رود در اینجا به شهادت رسیده‌اند نصب شده است. در بالای این بخش صندلی تماشاچیان قرار دارد که به سه ردیف تقسیم شده است: پایین ترین بخش برای شوالیه‌ها، بخش میانی برای شهروندان متمول و بخش بالایی برای عامه مردم. به طور کلی کلوسئوم می‌تواند ۴۵۰۰۰ نفر گنجایش داشته باشد. مجسمه غول‌پیکر نرو بین کلوسئوم و معدن کناری آن که مربوط به ونوس و روم است مشاهده می‌شود.

معبد پانتئون

پانتئون (Pantheon) یکی از حفظ‌شده‌ترین ساختمان‌های روم باستان است. این بنا در زمان پادشاهی Hadrian در ۱۲۵ بعد از میلاد تکمیل شده است. گنبد تحسین‌برانگیز این بنا، شاهدی همیشگی بر نبوغ معماری‌های رومی است. از آنجا که این ساختمان تقریبا بی‌عیب مانده استتنها در سال ۲۰۱۳ این بنا توسط بیش از ۶ میلیون نفر بازدید شد.

کلمه پانتئون ریشه در لغت یونانی باستانی Pantheion به معنی مرتبط به همه خدایان دارد. Cassius Dio سناتور رومی بر این باور بوده که این نام یا به تعداد زیادی مجسمه خدا که در این محل بوده بر می‌گردد یا به خاطر همانندی گنبدش با بهشت به این نام نامیده شده است. شک و تردید او این موضوع را به ذهن می‌آورد که پانتئون یک نام مستعار بوده است و نه نام رسمی این بنا. در واقع مفهوم مرتبط بودن به تمام خدایان سوال‌برانگیز است. هیچ فرقه‌ای که تمام خدایان را بپرستد وجود نداشته است. در نتیجه هدف ساخت این بنا به طور دقیق مشخص نیست ولی نام، ایوان و ستون‌هایش به نوعی یک معبد را به ذهن می‌آورد. احتمالا این بنا محلی بوده که امپراتور می‌توانسته در جمع مردم ظاهر شود و ارتباط خود را با دنیای بالا نشان دهد.

پانتئونی که در این زمان باقی مانده است، دقیقا در مکان دو پانتئون قبلی ساخته شده است. اولین سازه پانتئون توسط Marcus Vipsanius Agrippa (در سال ۲۷ تا ۲۵ قبل از میلاد) و دومی توسط امپراتور رومی Domitian بنا شده بود. اولین سازه در سال ۸۰ بعد از میلاد در آتش سوخت و دومی در سال ۱۱۰ دچار صاعقه شد و به خاطر آتش‌سوزی نابود شد. ساخت بنای امروزی پانتئون در زمان حکومت Trajan شروع شد (۹۸ تا ۱۱۷ بعد از میلاد) ولی تا حدود سال ۱۲۵ و زمان امپراتور هادریان تکمیل نشد. دنباله‌رو سنت معمول هادریان در اهدا کردن ساختمان‌ها و بناهای بازسازی شده به نفرات اصلیشان، پانتئون نیز به Marcus Agrippa اهدا شد. در ورودی ساختمان به لاتین نوشته شده است: M•AGRIPPA•L•F•COS•TERTIVM•FECIT. این جمله به این معنی است: Marcus Agrippa پسر Lucius که سه بار کنسول بوده، این بنا را ساخته است.

پانتئون از زمان روم باستان تاکنون به خوبی باقی مانده است؛ بخش بزرگی از این موضوع به خاطر استفاده مداوم از این بنا در طول تاریخ بوده است. در سال ۶۰۹، امپراتور بیزانسی Phocas این ساختمان را به پاپ Boniface IV داد. او این مکان را به کلیسا تبدیل کرد و آن را وقف St. Mary و شهدا کرد. وقف ساختمان به عنوان یک کلیسا آن را از رها شدن، تخریب و بدتر از همه چپاولی که نصیب بیشتر ساختمان‌های باستانی رم در اوایل قرون وسطی شد نجات داد.

از زمان رنسانس، پانتئون محل دفن اشخاص مهم بوده است. در میان آن‌ها می‌توان به نقاش‌ها رافائل و Annibale Carracci، آهنگساز Arcangelo Corelli و معمار Baldassare Peruzzi اشاره کرد. دو پادشاه ایتالیا نیز در این مکان به خاک سپرده شده‌اند. در قرن پانزدهم پانتئون به وسیله نقاشی‌های زیادی ستایش شد. مشهورترین آن‌ها Annunciation، نقاشی شده توسط Melozzo da Forlì است.  Filippo Brunelleschi و بسیاری از معماران دیگر از این بنا در ساخت آثار خود الهام گرفتند.

پانتئون نیز مانند بسیاری از بناهای تاریخی، فراز و نشیب‌های زیادی را به خود دیده است. در سال ۱۶۲۶ پاپ Urban VIII دستور داد که سقف برنزی ایوان پانتئون ذوب شود. بیشتر این برنزها برای توپ‌های سنگر دفاعی قلعه Sant’Angelo استفاده شد. در حال حاضر پانتئون به عنوان یک کلیسای کاتولیک استفاده می‌شود. آیین عشای ربانی روزهای یکشنبه در این مکان برگزار می‌شود. مراسم ازدواج نیز گاه به گاه در این مکان برگزار می‌شود.

احتمالا شگفت‌انگیزترین ویژگی پانتئون معماری آن است. پانتئون از بالا مانند یک حفره کلید است. بخش دایره‌ای، به ایوانی متصل شده است که ستون‌های گرانیتی بزرگ دارد. هشت ستون در جلو قرار دارند و دو ردیف ۴ تایی پشت آن‌ها قرار گرفته‌اند. یک دالان سرپوشیده مستطیلی شکل، ایوان را به بخش گنبددار بنا متصل می‌کند. گنبد بتونی بنا یک حفره مرکزی باز (oculus) رو به آسمان دارد. همچنان بعد از دو هزار سال بعد از ساختش، گنبد پانتئون همچنان بزرگترین گنبد بتونی تقویت شده جهان باقی مانده است. ارتفاع تا oculus و قطر دایره داخلی بنا دقیقا ۴۳.۳ متر است، به این معنی که گنبد پانتئون نیمی از یک کره کامل است.

برای رسیدن به این بنا در اصل باید از چند پله بالا می‌رفتید. اما ساخت و سازهای زمان‌های مختلف باعث بالا آمدن سطح زمین شد و به ایوان رسید و در نتیجه پله‌ها از بین رفتند. ستون‌های گرانیتی خاکستری که در ورودی پانتئون استفاده شده‌اند، از معدن سنگ رومی Mons Claudianus در مصر استخراج شده بودند. هر کدام از این ستون‌ها ۱۲ متر طول و ۱.۵ متر قطر داشتند و وزن هر کدامشان ۶۰ تن بود. این ستون‌ها بیشتر از ۱۰۰ کیلومتر از معدن سنگ تا رودخانه، با سورتمه‌های چوبی کشیده شدند. آن‌ها در زمان بالا بودن سطح آب در زمان سیل‌های بهاری، سوار بر کرجی‌های رودخانه نیل شدند. بعد از آن این ستون‌ها سوار بر کشتی شدند تا از دریای مدیترانه به مقصد بندر رومی Ostia عبور داده شوند. آنها دوباره به کرجی‌ها منتقل شدند و از طریق رودخانه تیبر (Tiber) به رم آورده شدند. بار در نزدیکی آرامگاه آگوستوس خالی شد و پانتئون همچنان ۷۰۰ متر با این مکان فاصله داشت. از این جا به بعد آن‌ها را یا کشیده‌اند یا با غلتک جابه‌جا کرده‌اند.

ضخامت گنبد از ۶.۴ متر در پایه‌هایش تا ۱.۲ متر در اطراف oculus متفاوت است و مواد به کار رفته در بتون گنبد نیز متفاوت است. از پایین به بالا مواد استفاده شده در گنبد سبک‌تر می‌شوند. در بالاترین نقطه، جایی که گنبد در ضعیف‌ترین و آسیب‌پذیرترین بخش خود است، وجود oculus باعث سبک شدن فشار روی سازه شده است. تخمین زده شده که اگر بتون با وزن معمولی در بالای گنبد استفاده می‌شد، فشار روی قوس ۸۰ درصد بیشتر می‌شده است. بالای ساختمان تعدادی طاق قوسی آجری وجود دارد که از بیرون بنا قابل رویت هستند. پانتئون پر است از این ویژگی‌های معماری ولی تمام این طاق‌های قوسی (discharging arch) با رویه‌های مرمری در داخل بنا پنهان شده‌اند. عدد ۴۳.۳ متری قطر گنبد با واحدهای اندازه‌گیری روم باستان بیشتر معنی پیدا می‌کند. گنبد، ۱۵۰ فوت رومی قطر دارد و قطر اوکولوس ۳۰ فوت رومی است. oculus در بالای گنبد قرار داشته و تنها منبع نور طبیعی برای این ساختمان است. در طول روز، نور ورودی از این نقطه حرکت کرده و مانند یک ساعت آفتابی عمل می‌کند. این حفره در سقف همچنین به عنوان سیستم تهویه و خنک کردن مجموعه کاربرد دارد. سیستم فاضلاب روی زمین در زمان باران آب ورودی از اوکولوس را تخلیه می‌کند.

 

کلیسای سنت پیتر

یکی از بزرگ ترین کلیساهای ایتالیا و جهان، کلیسای سنت پیتر است. کلیسا سنت پیتر نه تنها بزرگ ترین است بلکه به عنوان ثروتمندترین کلیسای ایتالیا نیز شناخته می شود. در بنای این کلیسا، نبوغ بی نظیر و برجسته ی معماری ایتالیایی را به وضوح می توانیم ببینیم. کلیسای سنت پیتر، دارای یکی از شاهکارهای سه گانه ی معروف و زیبای ایتالیایی است. حاصل همه ی این صفات و پیشینه ی برجسته این بنا این است که کلیسای سنت پیتر رم، یکی از مهم ترین جاذبه ها و آثار تاریخی نه تنها در شهر رم بلکه در کل ایتالیا به شمار می رود.

کلیسای سنت پیتر در شهر رم ایتالیا، جز کلیساهای برجسته و بسیار مهم به شمار می رود و این اهمیت زمانی خودش را نشان می دهد که این کلیسا همیشه به حدی شلوغ است که کسی نمی تواند شمع خود را روشن در دست نگه دارد. کلیسای سنت پیترز از بزرگ ترین کلیساهای جهان است که یادگاری از دوران رنسانس در ایتالیا به شمار می رود. کلیسای سنت پیتر یا همان کلیسای دی سان پترو، بزرگ ترین و ثروتمندترین کلیسای ایتالیا و واتیکان به شمار می رود. این بنای تاریخی و مذهبی، آثار هنری بی نظیری را در دل خود جای داده است که اهمیتش را بیش از پیش در برابر کلیساهای دیگر بالا می برد. شما با خرید بلیط هواپیما و رزرو هتل خود از الی گشت می توانید به رم ایتالیا سفر کرده و از این بنای باشکوه تاریخی دیدن نمایید. وجود ۳ شاهکار بزرگ و  مشهور ایتالیایی مانند؛ نقاشی یا مجسمه مریم مقدس مادر عیسی مسیح اثر میکل انژ، گنبد خود و تخت برنینی که در پشت محراب پاپ قرار گرفته است، در این کلیسا گواه این امر می باشد.

مساحت این کلیسا در حدو ۲۰۰ هزار متر مربع است و تمامی حجاری ها و نقاشی های سقفی آن اثر میکل آنژ معروف است. مطلبی جالب در طراحی این بنا وجود دارد این است که، بر اساس نقشه هوایی ساختمان‌های کلیسای سن پیرو انگار به شکل یک کلید طراحی شده که به گفته ی نمادشناسان به عنوان نماد کلید بهشت محسوب می‌شود و مجسمه‌های حواریون مسیح نیز به شکل نیم ‌دایره‌ای در اطراف در ورودی این کلیسا نصب شده‌اند. بر اساس داستان های مذهبی رایج در کاتولیک این کلیسای تاریخی، محل دفن پیتر مقدس یکی از حواریون حضرت مسیح و اولین پاپ جهان است. شواهد تاریخی و عقیدهٔ رایج در کاتولیک و واتیکان حاکی از این هستند که مقبرهٔ پیتر مقدس مستقیماً زیر محراب باسیلیکا قرار گرفته است. به همین دلیل، تعداد زیادی از پاپ‌ها، از ابتدای مسیحیت تا به اکنون، مانند پاپ ژان پل دوم که چند سال پیش فوت کرد، در زیرزمین این کلیسا دفن شده‌اند. از زمان کنستانتین بزرگ، امپراتور افسانه ای و قدرتمند روم، از اول کلیسایی در این مکان قرار داشته‌ است که که به اصطلاح آن را باسیلیکا می نامیدند.. ساخت باسیلیکای حاضر، که جایگزین باسیلیکای قدیمی قرن ۴ میلادی شده‌است، از تاریخ ۱۸ آوریل ۱۵۰۶ آغاز شد و در ۱۸ نوامبر ۱۶۲۶ به پایان رسید. از نظر معماری، این کلیسا بزرگترین بنای دوران خود محسوب می‌شود. باسیلیکای سن پیترز یکی از ۴ باسیلیکای رم است که به عنوان باسیلیکای اعظم در بین مسیحیان شناخته می شود.

باسیلیکای سن پیترز یکی از ۴ باسیلیکای رم است که به عنوان باسیلیکای اعظم در بین مسیحیان شناخته می شود. برخلاف تصور رایج، این کلیسا یک کلیسای جامع نیست؛ چرا که محل اقامت پاپ در این کلیسا نیست. محل اقامت پاپ به عنوان اسقف رم، در باسیلیکای سنت جان لاتران قرار دارد. زمانی که میکل آنژ مسئولیت ساخت و طراحی این ساختمان را بر عهده گرفت، ۴ ستون بسیار بزرگ از باقی مانده‌های سالن باسیلیکای قدیمی که باقی مانده بود، در ساخت این بنا از آن ها استفاده جست. او همچنین تعدادی از طرح‌ها و نقشه‌های معماران و مهندسان نامی قرن ۱۶ را در دست داشت و در طراحی و ساخت این بنا از آن ها بهره گرفت. در همهٔ این طرح‌ها چند ویژگی مشترک وجود داشت. همهٔ آنها گنبدی را که با گنبدی که برونلسکی یک قرن پیش از این برای کلیسای جامع فلورانس ساخته شده بود، یکسان و برابر می دیدند. سردیس قدیس پطرس، بخش زیادی از زندگی پربارطراح معروف دیگر ایتالیایی برنینی را که ادامه ی راه طراحی میکل آنژ را رفت، به خود اختصاص داده است. این نماد تجسمی از تلفیق هنر پیکرتراشی با معماری همراه با نقاشی و نورپردازی است و نمایانگر نور معنوی و زیبای این محل می‌ باشد. طراحی با شکوه میدان روبروی کلیسای سن پیرو، به گونه‌ای ظریف و مؤثر از پهنای نمای ساختمان مادرنو، در نظر بازدید کنندگان کم می کند که اعجاب آور است. کلیسا، با دو یال ذوزنقه‌ای هم جهت به میدان بیضی شکل که با دو ردیف دوتایی ستون به شیوهٔ توسکان ساخته شده است. ستون بزرگی را که از مصر آورده شده در مرکز فواره‌های ساخت مادرنو قرار دارد را در دو کانون خود قرار داده است. به این شکل برنینی ساختمانی از دورهٔ رنسانس که به صورت تکی و مستقل ایستاده بود را به صورت طرح گسترده در پیوند با محیط پیرامون خود در میدان و معماری پویای باروک تبدیل کرد.

از دیگر مواردی را که فقط در کلیسای سنت پیتر می توانید ببینید اگر بخواهیم اشاه کنیم این است که پاپ تنها کشیشی است که اجازه وارد شدن به محراب بالای کلیسا را دارد. عکس بالای گنبد اثر میکل آنژ به ارتفاع ١١٩ متر است. این عکس بر اساس هلنا، ورونیکا و اندرو بر اساس طراحی برونلسکی برای دومو در فلورانس و توسط چهار پایه محکم سنگی حمایت شده است. همچنین بالکن مرکزی این کلیسا، به عنوان جایگاه دلا بندیزیون،کی یاز قدیس های مسیحی است که در عید های پاک و کریسمس نذری ها و هدیه های خود را از این مکان بین مردم تقسیم می کرده است. فضای داخلی غار مانند آن با طول ١٨٧ متر پوشیده شده از ۱۵ هزار متر مربع نقاشی ها و آثار دیدنی و جذاب که از جمله این آثار می توان یه نقاشی زیبای مریم مقدس مادر حضرت عیسی مسیح، اثر میکل آنژ در سر شبستان سمت راست مشاهده کرد. این کلیسا به جرات یکی از آثار و جاذبه های پر طرفدار و بسیار قدرتمند توریستی رم است که در یک روزشاید بیش از ۲ هزار نفر بازدیدکننده داشته باشد. بنابراین اگر قصد رفتن به این کلیسا را دارید، انتظار صف طولانی برای ورود به آن را داشته باشید. یادتان نرود که برای رفتن به این کلیسا حتما از پوشش مناسبی برخوردار باشید.

فواره تروی

فواره تروی (به ایتالیایی: Fontana di Trevi) و یا آبنمای دختر دوشیزه، آبنمایی ست در منطقه تروی در رم ایتالیا. ارتفاع این فواره ۲۶ متر و عرض آن ۲۰ متر است. تروی بزرگترین فواره دوران باروک در رم و یکی از معروف ترین آبنماهای جهان است. اهالی روم اعتقاد دارند که اگر پشت به حوضچه و با دست راستشان از روی شانه هایشان سکه به درون آب این حوضچه بیاندازند خدای اقیانوس ها به آنها قدرت و خدای نعمت به آنها ثروت و خدای طب به آنها سلامتی میدهند و همچنین خدایان آروزهایشان را برآورده می کنند و روزی به رم بازخواهند گشت ، همین رسم باعث شده که روزانه حدود ۳۰۰۰ یورو در این حوضچه سکه جمع شود و پول های جمع شده برای گرسنگان و نیازمندان مصرف می شود.

حدودا ۳ قرن از ساخت این بنا به و به دستور  پاپ آربن ( Pope Urban ) گذشته که ساخت این پروژه در سال ۱۶۴۴ میلادی همزمان با مرگ پاپ متوقف شد و به صورت متروکه باقی ماند،  از آن روز سازندگان مختلفی بر روی این بنا کار کردند و طراح های زیادی برای این آبنما در سالهای دور ارائه شد اما هیچ گاه کامل و به صورت امروزی نشده بود. سرانجام آبنمای دوشیزه بعد از ۱۷ ماه تعطیلی برای مرمت و بازسازی در نوامر ۲۰۱۵ کامل شد،تکمیل این آبنما به قدری برای رومیان مهم بود که در همه ی شبکه های تلویزیونی پخش شد و این رویداد را بیشتر از یک مناسبت و جشن بزرگداشتند، آبنمای زیبا هنر باروک را با خطوط و طرح های زیبا به تصویر کشیده است و مانند جواهری است که در اطراف روم می درخشد. امروزه این آبنما دقیقا در وسط یک سه راه قرار گرفته است و حاصل چشمه ای قدیمی است که آب همه ی روم را تامین می کرده است.

و اما نامگذاری این آب نما مربوط به افسانه ای از ۱۹ سال قبل از میلاد مسیح بر میگردد ; روزی که سربازان رومی در ۱۳ کیلومتری تا ۲۲ کیلومتری شهر روم از تشنگی و نبود آب پاک درحال تلف شدن بودند، گفته می شود دختر دوشیزه ای از این مکان آنها را سیراب می کند و از مرگ نجات می دهد به همین دلیل این مکان به چشمه ی دخترک دوشیزه معروف می شود که به آن آکوآ ورجن ( Aqua Virgo ) گفته می شود. این نام گذاری به افتخار کمک این دختر به رومی ها انتخاب شده است.

در فضای آبنما مجسمه های مختلفی وجود دارند و همه ی مجسمه های موجود در آبنما سمبولیک هستند و داستانی دار با خود دارند، جنس بیشتر سنگ های استفاده شده در حوضچه ی دوشیزه از سنگ تراورتن است و مجسمه ها خدایان رومی را نشان می دهند. سنبلی از خدای تریویا ( Tirivia) ، نمادی از دیانا ( diana ) ، نمادی خدای یونان ( که در اصل سه سر دارد ) در این بنا تراشیده شده اند تا از مردم روم حفاظت کنند.

مجسمه ای که وسط این آبنما قرار گرفته سنبلی است از خدای اقیانوس ها، این مجسمه روی ارابه ای سوار است که دو اسب این ارابه را می کشند و دو مرد سعی دارند اسب ها را آرام کنند، طراح اولیه ی این بنا عقیده داشته که این مجسمه سنبلی برای نشان دادن رودخانه ها است که دورتا دور زمین در جریان هستند و او آنها را در اختیار دارد و این مجسمه را در وسط بنا قرار داده است تا از مردم خیابان های اطراف محافظت کند و همیشه ناظر آب های روان روم باشد.

مجسمه دیگری که سمت چپ آبنما قرار دارد سنبلی است از خدای ثروت و نعمت و به این دلیل در این بنا آورده شده که درختان روم را پر میوه و برکت کند و تولیدات را افزایش دهد.

دو مجسمه ی اسب که در این آبنما وجود دارد، یکی از آنها آرام و دیگری خشمگین است و مردانی هم در کنار آنها قرار گرفته اند و با دمیدن در سوت در تلاش برای آرام کردن آنها هستند، اسبی که خشمگین است نماد قدرت و خشونت اقیانوس و اسبی که آرام و رام است نماد آرامش اقیانوس ها است.

در بالاترین نقطه ی آبنما پرچم روم به یاد سربازان رومی بر سنگ تراشیده شده است و در دو سمت این پرچم هم مجسمه شیپورچیانی است که با دمیدن در شیپورهایشان اهالی را دعوت به آمدن به این نقطه می کنند.همچنین کتیبه ای در بالای این آبنما حک شده است که در آن اشاره ای به داستان دختر باکره دارد و می گوید این آبنما که در مکان قنات بنا شده است برای یاد آوری دختر باکره ساخته شده و خدایان از او حمایت می کنند.

موزه واتیکان

بررسی کوتاه موزه واتیکان

اگر می خواهید یکی از اعجاب انگیز ترین موزه­ های جهان را ببینید، بهتر است به موزه واتیکان سفر کنید. واتیکان یک شهر مستقل در پایتخت ایتالیا یعنی شهر رم است که به شکل خودمختار اداره می شود و حاکم آن، پاپ رهبر کاتولیک های جهان است. میدان اصلی واتیکان، سن پیترو نام دارد که بسیار حیرت انگیز است. ستون های بلند و معماری زیبا باعث شده است که در نگاه اول به عظمت این سازه پی ببرید.

موزه واتیکان در نزدیکی کلیسا سنت پیتر قرار دارد و یکی از جذاب ترین موزه های جهان است. شاید برای شما عجیب باشد که بگوییم طول موزه واتیکان حدود ۹ مایل است! یعنی اگر بخواهید تمام آثار هنری این موزه را ببینید باید چندین هفته وقت صرف کنید! علاوه بر آثار تاریخی منحصر به فرد، ساختمان موزه نیز بسیار زیبا است و ساعت ها می توانید از تماشای آن لذت ببرید. در ادامه مقاله با سفر به واتیکان و موزه واتیکان بیشتر آشنا خواهیم شد.

 

تاریخچه موزه واتیکان

در سفر به رم، می توانید با موزه واتیکان و جاذبه های فرهنگی و هنری آن آشنا شوید. این موزه یکی از بزرگترین و زیباترین موزه های جهان است که در سال ۱۵۰۶ میلادی ساخته شده است. بنیانگذار این موزه، ژولیوس دوم بوده است. این موزه یک بخش تاریخی مهم نیز دارد که در سال ۱۹۷۳ میلادی ساخته شده است. از آن زمان تا به امروز آثار تاریخی منحصر به فرد جهان در این موزه نگهداری می کنند. بیشتر آثار آن، مربوط به دین مسیحیت و مذهب کاتولیک می باشد. گردشگری در واتیکان به حدی گسترش یافته است که سالانه بیش از ۴.۰۰۰.۰۰۰ گردشگر تنها از موزه واتیکان بازدید می کنند. بنابراین اگر علاقه مند به فرهنگ و تاریخ و هنر هستید، تور رم ایتالیا و بازدید از موزه واتیکان را فراموش نکنید!

آشنایی با موزه واتیکان

موزه حیرت انگیز واتیکان، مجموعه ای از چند موزه مختلف است که در کنار یکدیگر قرار گرفته و آثار تاریخی و هنری بسیاری را در خود جای داده است. در هنگام وارد شدن به موزه واتیکان، نقاشی های سقف کلیسای سیستین چشم ها را به خود خیره می کند. این نقاشی ها اثر میکل آنژ است و در مورد آفرینش انسان و داستان حضرت عیسی است. در داخل مجموعه موزه های واتیکان، ۳ حیاط اصلی وجود دارد که برای بازدید از موزه های مختلف باید از آنها عبور کنید. وجود موزه ها و گالری های مختلف در کنار تابلوهای نقاشی منحصر به فرد سبب شده است که بازدید از آنها ساعت های زیادی به طول بیانجامد اما این آثار آنقدر هیجان انگیز هستند که پیشنهاد می شود در سفر به رم ایتالیا حتما از موزه واتیکان نیز بازدید کنید.

 

واتیکان مجموعه ای از موزه های حیرت انگیز

همانطور که گفته شد، موزه واتیکان مجموعه ای از انواع موزه ها است که گستردگی جالب توجهی دارند. از جمله این موزه ها می توان به موزه پیناکوتیکا، موزه چیارومونتی، موزه مصر یا موزه گریگوریان اگزیو، موزه پیو، موزه دله کارته، اتاق رافائل یا موزه استانز دی رافائل، موزه استانزا دلا و کلیسای سیستین اشاره نمود.

موزه مصر واتیکان، در سال ۱۸۳۹ میلادی و به وسیله گرگوری ساخته شده است. در این موزه کوچک ولی بی نظیر می توان انواع آثار مصر باستان مانند مومیایی ها و آثار ترونو رامسس دوم را مشاهده نمود. موزه پیو نیز یکی از معروف ترین موزه های واتیکان است که آثار ارزشمندی از آپولو بلودر در آن وجود دارد. همچنین یک مجسمه یونانی از میکل آنژ نیز در این موزه قرار گرفته است که گردشگران زیادی از آن بازدید می کنند. موزه رافائل نیز یکی دیگر از موزه های واتیکان است که در حقیقت محل زندگی ژولیوس دوم بوده است. آثار هنری بی نظیری مانند تابلوی شکست کنستانتین نیز در این موزه قرار گرفته است. کلیسای سیستین نیز بسیار مشهور است. شهرت این کلیسا به دلیل وجود آثار میکل آنژ است. نقاشی های دیواری این کلیسا آنقدر زیبا است که ساعت ها محو تماشای آن خواهید شد.

 

آثار باستانی در موزه واتیکان

این موزه در حقیقت، مجموعه ای از آثار هنری قرون مختلف است که به وسیله پاپ ها جمع آوری شده است. به طوری که مومیان مصری، اتروسک برنز، نقشه های تاریخی و بسیاری از نقاشی های منحصر به فرد را در خود جای داده است. در سال ۱۹۱۰ میلادی، در یکی از قسمت های موزه، یک مرکز سنگ شناسی احداث شد که بیش از ۱۳۰ سنگ تاریخی با نوشته های عبری را در خود جای داده است. این سنگ ها از قبرستان های باستانی شهر رم ایتالیا جمع آوری شده است. پاپ ژان در سال ۱۹۷۰ تمام این سنگ ها را به داخل موزه اصلی واتیکان آورد و در معرض دید گردشگران قرار داد.

در موزه واتیکان، آثار باستانی مربوط به سرزمین پارسی نیز وجود دارد. در این موزه، ۳ کره جغرافیایی وجود دارد که قدمت آنها به قرن شانزدهم و هفدهم میلادی برمی گردد. در تمام این کره ها، نام سرزمین پارس و خلیج فارس وجود دارد. همچنین یک نقشه چرمی نیز در موزه واتیکان نگهداری می شود که اثر لئوناردو داوینچی می باشد و نام امپراتوری پارس در آن به چشم می خورد. بنابراین اگر به آثار باستانی جهان و اهمیت امپراتوری پارس علاقه مند هستید، می توانید از موزه واتیکان دیدن کنید.

 

کلیسای باسیلیکای سنتاماریا مجیوره

باسیلیکای سنتاماریا مجیوره بزرگترین کلیسای رم است که آوازه ای جهانی دارد. این عبادتگاه پر شده با نقاشی های دیدنی که هر یک روایتگر داستانی شنیدنی و جذاب هستند. این کلیسا را به سبک معماری باروک ساخته اند، سبکی که از سده شانزدهم تا هجدهم میلادی در ایتالیا بسیار رواج داشت. از مهم ترین ویژگی های سبک معماری باروک، باز گذاشتن دست هنرمندان در به کارگیری خلاقیت است، آن ها در این سبک می توانند آزادانه طراحی کنند و اثری شگرف بیافرینند. البته، باروک تنها سبک به کار رفته در این کلیسا نیست و گوشه ای از سبک معماری رومی هم در این جا به چشم می خورد.

کلیسای باسیلیکای سنتاماریا مجیوره از کهن ترین عبادتگاه های موجود در رم است و آن را در سال ۴۴۰ میلادی ساختند. موزاییک هایی که در این مکان به کار رفته بسیار دیدنی هستند و داستان های گوناگونی را روایت می کنند. در حقیقت ۳۶ صحنه از داستان های موجود در عهد عتیق را با این موزاییک ها به نمایش در آورده اند.

گذشته از معماری باشکوه و نقاشی های فوق العاده ای که در این مکان به چشم می خورند، کلیسای باسیلیکای سنتاماریا مجیوره از نظر معنوی هم ارزش زیادی برای مسیحیان دارد زیرا افراد بزرگی چون پاپ پل پنجم، پاپ کلمنت هشتم و نهم و پاپ سیکتوس پنجم در آن دفن شده اند.

 

 

فروم باستانی رم

رومن فروم  به معنای میدان اصلی شهر رم است و خرابه‌هایی برجای مانده از عظمت دوره ی  امپراطوری روم و محل اجرای نمایش ها و اعلانات مهم، مقبره‌های باشکوه و مشهور، کلیساها و مرکز ر جنب و جوش مردم و اهالی شهر رم بوده است. در اکثر شهرهای امپراطوری روم یک فضای روباز و میدان مانند بزرگ به نام فروم، وجود داشته است. مردم در این مکان‌ها برای انجام معاملات تجاری، خرید و فروش اشیا و حیوانات و مسکوکات، ملاقات با دوستان و افراد مهم، اطلاع از اخبار شهر، تماشای مسابقات گلادیاتورها و حیوانات وحشی، جشن گرفتن پیروزی‌ها و جشن های ملی و مذهبی، شرکت در انتخابات و محاکمه‌ها و در آخر رفتن به کلاس های درسی، استفاده می‌کرده اند. معمولاً زمین فروم‌ها سنگفرش بوده و اطراف آن ساختمان‌های باشکوهی با معماری های سبک رومی به عنوان هایی به طور مثال مقبره‌ها، کلیساها و گاهی فروشگاه‌های زیبا وجود داشتند. یکی از رومن فروم ها ، که بزرگ‌ترین و مهم‌ترین فروم در کل شهرهای امپراطوری روم است، به اندازه ی ۲۵۰ در ۱۷۰ متر است  که امروز یکی از پر بازدیدترین مناطق جهان نیز به شمار می‌رود، قبلاً قبرستان مردمان قبیله ی اتروسکان بوده است که  در قرن ۷ قبل از میلاد ساخته شده بوده است و با رشد تدریجی و پیدایش نیازهای مردم، به مرور زمان به قطب اجتماعی، سیاسی و تجاری امپراطوری روم نیز تبدیل می‌شود. رومن فروم، همانند بسیاری از ساختمان های شهر بزرگ روم پس از سقوط امپراطوری روم رو به مطرود شدن و متروکه شدن رفت. تا اینکه روزی رسید که از آن به عنوان چراگاه استفاده می شد. در قرون وسطی و بعد از آن تا مدتی این میدان را با نام چراگاه گاوها (Campo Vaccino) می‌شناختند و صدامی زدند. بسیاری از سنگ‌ها و مرمرهای رومن فروم  در این دوران به تاراج رفت.

بسیاری از سنگ‌ها و مرمرهای رومن فروم  در این دوران به تاراج رفت. سنگ های غارت شده برای استفاده در دیگر بخش‌های شهر شامل دیوارهای واتیکان و بسیاری از کلیساهای رومی مورد استفاده قرار گرفت. از تاریخ  رومن فروم شهر رم اطلاعاتی کامل موجود بوده است، اما تا قرن ۱۸ که باستان شناسی به نام کارلو فیا که کار حفاری در این منطقه را شروع کرد، کشف و پیدا نشده بود. کار حفاری رومن فروم شهر رم در حدود ۱۰۰ سال طول کشید و این میدانگاه در قرن بیستم بالاخره به طور کاملی حفاری شد. در طول تاریخ سه طاق‌نمای ضربی به رومن فروم شهر روم اضافه شد. طاق‌نمای اولی در سال ۲۹ قبل از میلاد توسط آگوستوس ساخته شد که امروزه کاملا تخریب شده است، طاق‌نمای دوم که تیتوس نام دارد و در سال ۸۱ پس از میلاد ساخته شد و طاق‌نمای سوم سپتیمیوس سوروس است که در سال ۲۰۳ پس از میلاد ساخته شده است. اگر از بخش سالارا وکیا یا پالاتینو و یا ورودی نزدیک طاق‌نمای تیتوس وارد رومن فروم روم شوید، مقبره «آنتونینو و فائوستینا را در سمت چپ خود خواهید دید که در سال ۱۴۱ میلادی ساخته شده و قرن ۸ میلادی به کلیسای سن لورنزو  تبدیل شده است. در سمت راست، کلیسای فولویا آمیلیا از سال ۱۷۹ قبل از میلاد وجود دارد که به شکل یک سالن عمومی به طول ۱۰۰ متر و در دو طبقه ساخته شده است. شما با خرید بلیط هواپیما و رزرو هتل خود از الی گشت به شهر رم سفر کنید و از جاذبه های این شهر دیدن کنید و سفری آرام را تجربه کنید. در انتهای این مسیربه ویا ساکرا، گذرگاه اصلی رومن فروم که سربازان رومی از طریق آن به رم باز می‌گشتند و امپرطورها به سمت قصر پادشاهی خود می‌رفتند و مقبره ژولیوس سزار معروف می‌رسید که این مقبره  در سال ۲۹ پس از میلاد مسیح توسط آگوستوس، معمار دوره ی باستان ساخته شده است و نماد جایگاهی است که ژولیوس سزار در آن سوزانده شده است و خاکسترش به باد داده شده است. یکی از مهم‌ترین بخش‌های رومن فروم برای هر کسی جایگاه سخنرانی بود که سخنرانان که اکثرا پادشاهان بودند، در آنجا برای مردم روم سخنرانی می کردند که به این کرسی‌ها، روسترا می‌گفتند. این جایگاه و سکو آنقدر مهم و حیاتی بود که ژولیوس سزار، دستور بازسازی آن را با استفاده از مرمر اعلی داده است.

مارک آنتونی معروف هم، از همین جایگاه، نطق مراسم ترحیم ژولیوس سزار را ایراد کرد و خاکسترهایش را به عنوان یادبود به باد سپرد. جالب است بدانید که بخش اعظم رومن فروم مدیون سلطنت در زمان پادشاهی ژولیوس سزار و امپراطور بعدی او یعنی آگوستوس کبیر، ساخته شده است. ۲ ساختمان مهم دیگر رومن فروم شهر رم ایتالیا، شامل رجیا به معنای خانه‌ی پادشاه و مقبره وستا است که درست در دامنه‌ی تپه‌ی پالاتین قرار گرفته اند. عمارت رجیا به عنوان قصر تشریفاتی پادشاه استفاده می‌شده است  وبه این صورت طراحی شده بود که  از یک سری اتاق که دورتادور یک حیاط قرار داشتند تشکیل می شده است. مقبره وستا نیز، بر طبق عناصر کهن و حفاظت از فرهنگ و فرقه ی وستا و آتش مقدس و به اعتقاد مردمریال ابدی مردم روم تمرکز دارد. خاندان سوران، بالاخره بازسازی‌های آخر معبد وستا را در ۱۹۱ سال پیش از میلاد انجام دادند. با خاموش شدنقدرت و برگرداندن اقبال از امپراطوری روم، میدانگاه رومن فروم و بخش‌های اطراف آن رو به افول و نابودی رفتند.  ساختمان‌های اداری اطراف رومن فروم، همگی در قرون وسطی به کلیسا تبدیل شدند.

امپراتور کنستانتین اول پایتخت رسمی خود را در سال ۳۳۰ پس از میلاد به شهراستانبول، پایتخت فعلی ترکیه امروزِی، منتقل کرد و دستور بسته شدن دائمی تمام مراکز مذهبی نامعمول  را در تمامی قلمرو پادشاهیش، صادر کرد. این تغییرات کنستانتین که با کاهش جمعیت و مهاجرت آنان نیز همراه بود باعث توقف روند ساخت سازه هایی همانند رومن فروم در اروپا شد. در حال حاضر، خرابه‌های میدانگاه رومن فروم نور امید هنرمندان، نقاشان، طراحان و حکاکان است. این هنرمندان، این سازه ی مقتدر قدیمی را به تصویر کشیده و روزگار این شهر باستانی را به نمایش می گذارند. شاید نسل آخر سازه‌های باستانی جهان در نظر در این فروم قرار گرفته است نیز در رومن فروم قرار دارند و اهمیت این بنا در زمان امپراطوری روم را می‌افزاید.

حمام کاراکالا

این حمام عمومی، از جمله آثار باقی مانده از امپراطوری روم است که با گذشت سال‌ها از ساختش هنوز هم بقایایی از آن دیده می‌شود. ناگفته نماند که حمام های کاراکلا که با آب گرم شناخته می‌شوند، در جاده اپین ساخته شده‌اند. ساخت این حمام‌های باستانی که به زبان ایتالیایی خوانده می‌شوند به زمان امپراطوری سپتیمیوس بر می‌گردد که در سال ۲۰۶ پس از میلاد آغاز شد. در زمان‌های گذشته این حمام دو کاربرد مهم داشته است، یکی اینکه بسیاری از مردمی که در این منطقه زندگی می‌کردند امکان دسترسی به آب را نداشتند. دوم اینکه حمام های کاراکالا با تجمع مردمی که از جاهای مختلف به این محل می‌آمدند، می‌توانستند با هم ارتباط بر قرار کنند و از اخباری که چاپارها می‌آوردند، اطلاع پیدا کنند. خوب است بدانید که ۳ حمام کلی در این آب گرم‌ها وجود دارد که می‌توان به استخر آب داغ، استخر آب سرد و استخر آب گرم اشاره کرد. باستان شناسان با حفاری‌های مدرن خود توانستند بقایایی حمام های کاراکالا را کشف و با روش‌های مرمت این آثار به دست آمده را بازسازی کنند. برای دسترسی آسان‌تر به این مجموعه عظیم می‌توانید سری به جنوب مرکز شهر رم بزنید که با سوار شدن بر مترو ایستگاه سیرکو ماسیمو تنها با فاصله ۵ دقیقه می‌توانید به این اثر تاریخی با ارزش برسید.

طاق کنستانتین

طاق کنستانتین  در شهر رم و در کشور ایتالیا بین کولوسئوم و تپه‌های پالاتینه واقع شده است. طاق کنستانتین  توسط مجلس سنای روم وقت به مناسبت پیروزی کنستانتین یکم بر ماکسنتیوس در نبرد میلویان بین سال‌های ۳۱۲ تا ۳۱۵ بعد از میلاد ساخته شده است. این طاق نصرت با ۲۱ مترارتفاع، ۲۵٫۹ متر عرض و ۷٫۴ متر عمق و سه گذرگاه، بزرگترین طاق نصرت ایتالیا است.این طاق پیروزی که از جانب مجلس سنا به نشانه‌ی «آزادی شهر و برقراری صلح» پس از پیروزی امپراتور در «نبرد پل میلویان» در سال ۳۱۲ پس از میلاد، به وی تقدیم شد.

کولوسئوم ، یکی از معروف ترین آثار تاریخی ایتالیا و رم در کنار این بنا واقع شده است. کولوسئوم، این سازه‌ی بزرگی از دوران رم باستان برای ما به یادگار مانده است، الگویی برای ساخت زمین‌های ورزشی است و می‌توان گفت که زمین‌های فوتبال امروزی، بر اساس طرح همین بنا بوده که به شکل بیضی ساخته شده است. ساخت این بنای عظیم در دوران حکومت Vespasian، در سال ۷۲ بعد از میلاد شروع شد و سپس پسرش تیتوس، با اضافه کردن طبقه‌ی چهارم، بنا را گسترش داد.

 

موزه های کاپیتولین

موزه های کاپیتولین که شامل گروهی از آثار هنری و باستان شناسی است و در پیازا دل کامپیدو گلیو در بالای تپه کاپیتول در رم پایتخت ایتالیا قرار دارد.

در گذشته محل این موزه ها در میدان ذوزنقه ای شکل پالازو دی کونسرواتوری و پالازو نوو قرار داشته که نقشه آنها توسط میکل آنژ در سال ۱۵۳۶ کشیده شده و طی یک دوره ۴۰۰ ساله اجرا شدند. تاریخ این موزه ها تا زمانی که سیکتوس چهارم یک مجسمه از برنز را به مردم رم اهدا کرد و آنها را در تپه کاپیتول قرار دارد یعنی تا سال ۱۴۷۱ میتوان دنبال کرد.

این مجموعه موزه ها که در حال حاضر متعلق به شهرداری رم هستند شامل تعداد زیادی مجسمه، کتیبه، جواهرات سکه و آثار مربوط به دوره های قرون وسطی و رنسانس هستند.

درهای این موزه ها که به عنوان اولین موزه در جهان نیز میباشد در سال ۱۷۳۴ به دستور کلمنت دوازدهم برای بازدید عموم مردم گشوده شد.

بنای موزه که از سه ساختمان اصلی تشکیل شده است و قدمت ساخت آنها به قرن های ۱۲ و ۱۶ و ۱۷ میلادی بازمیگردد.

مجسمه نصب شده مارکوس آئورلیوس سوار بر اسب که در مرکز میدان امپراتور مارکوس آئورلیوس یک کپی است و اصل آن میزبان این موزه میباشد که آثار هنری دیگر نیز مانند گائول در حال مرگ و مجسمه ای از رومولوس با نام لوپا کاپیتولینا که هر دو از برنز ساخته شده اند هم در این موزه جای دارد.

با آنکه بسیاری از مجسمه های رمی به دستور کلیساهای مسیحی و مقامات در قرون وسطی ویران شدند اما این مجسمه حفظ شد با این باور اشتباه که امپراتور کنستانتین کسی که مسیحیت را مذهب رسمی امپراتوری رم قرار دارد، را به تصویر کشیده است.