جاذبه های گردشگری شهر ترابزون

مسجد ایا صوفیه ترابزون 

ایاصوفیه ترابزون که در قرن سیزدهم ساخته شده است، نمونه ای از معماری معمول دوره بیزانس می باشد. در معماری بیزانس، همیشه گنبدی در وسط قرار می گرفت، ایاصوفیه هم از این قاعده مستثنی نیست.

روی سقف بنای ایاصوفیه ترابزون، همیشه پرنده های کوچکی در حال پرواز هستند و وقتی خسته شدند، روی لبه(برآمدگی) پنجره های بلند رفع خستگی می کنند. دیوارهای داخلی بنا با نقاشی های رنگی تزیین شده است و اگر به جزییات علاقه مندید، می توانید از یک راهنمای خوب یا کتاب راهنمای سفر به ترابزون کمک بگیرید که به تشریح معانی این نقاشی ها می پردازند.

می توانید در اطراف ساختمان ایاصوفیه ترابزون قدم بزنید و با دقت به سنگ ها نگاه کنید و از دیدن تصاویر قدیمی از قایق ها که روی دیوارها حک شده اند، لذت ببرید. تصاویر روی دیوار حک شده ایاصوفیه، قدمت پانصد ساله دارند و توسط ملوانانی کشیده شده اند که می خواستند به برکت این مکان از سفرهای طولانی شان به سلامت برگردند. در آن روزها از یک ضرب المثل معروف در این منطقه استفاده می شد و اگر کسی غمگین یا افسرده بود، جمله ای که معمولا به کار می رفت این بود: “چه اتفاقی افتاده؟ شبیه کسی شده ای که قایقش در دریای سیاه غرق شده است.”  آن زمانها  ملوانان عقیده داشتند که اگر این نقاشی ها را نمی کشیدند با مصیبت های زیادی مواجه می شدند و به خاطر این نقاشی ها اوضاع بر وفق مرادشان بود.

ایاصوفیای ترابزون مثل همتای استانبولی خود، گذشته بسیار مشابهی دارد، در ابتدا کلیسا بود و طبق نوشته های سیاح عثمانی اولیا چلبی، در زمان حکومت غیرمومنان ساخته شده بود و در سال ۱۵۱۱ تبدیل به مسجد شد. وقتی روس ها به منطقه ترابزون حمله کردند، ایاصوفیه به بیمارستان و انبار مهمات تبدیل شد. پس از آن دوران، از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲ ایاصوفه موزه بود و در جولای ۲۰۱۳ دوباره تبدیل به مسجد شد، ولی همچنان درهای آن به روی توریست ها، باز است.

 عمارت آتاتورک

یکی از جاذبه های توریستی ترابزون، عمارت آتاتورک ترابزون است که در سفر به این شهر زیبا باید از آن دیدن کرد.اگر به دنبال اطلاعاتی در مورد این عمارت هستید،می توانید در ادامه با مطالعه در مورد آن،در شهر ترابزون با اطلاعات دقیق تری نسبت به بازدید آن اقدام کنید.در ادامه همراه تورهلدینگ باشید.

پس از اعلام جمهوری، سفر به سراسر ترکیه از دوملوپینار آغاز شد. پس از دیدار از بورسا، آتاتورک به سمت مودانیا رفت و سپس از آنجا سوار بر ناو جنگی حمیدیه از دریای سیاه گذشت. در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۱۹۲۴ ساعت ۱۱ شب آتاتورک، همسرش لطیفه و دوستان نزدیکش به ترابزون رسیدند و با استقبال گرمی از سمت مردم این منطقه مواجه شدند. آتاتورک مستقیما به شهرداری رفت. غروب برای استراحت به عمارت سوگسو رفتند.

این عمارت در سال ۱۹۱۳ ساخته شد و پس از اعلام جمهوریت، مالکیت به دولت ترکیه منتقل شد. این عمارت یک ساختمان ۴ طبقه با زیرزمین بود. اتاق بزرگ طبقه سوم محل اقامت اتاتورک بود. همان شب شهردار ترابزون، حسین کزازاقلو به افتخار آتاتورک شامی ترتیب داد و سخنرانی کرد. آتاتورک در جواب به این سخنرانی گفت: ” آقایان، من تقریبا تمامی مردم ترابزون را توده ای از صداقت میدانم. من اشک را در چشم زنان، کودکان و سالمندان دیدم. چه احساساتی، چه اشتیاقی چه نجابتی.” و از مردم ترابزون تشکر کرد.روز بعد اتاتورک به بازدید از بیمارستان، مدارس و کارخانه ریسندگی و کاموا رفت و در صبح روز ۱۷ سپتامبر ۱۹۲۴ از ترابزون به سمت ریزه حرکت کرد.

پس از ملاقات آتاتورک از ترابزون, شهردار این منطقه عمارتی که آتاتورک در آن اقامت داشت را خرید و به او هدیه کرد. سپس نماینده از ترابزون به آنکارا فرستاده شد تا سند و کلیدهای این عمارت را به آتاتورک تحویل دهد. در تاریخ بیست و هفتم نوامبر ۱۹۳۰ آتاتورک با کشتی بخار از سامسون به ترابزون آمد و شبی را در این عمارت گذراند و سپس به استانبول بازگشت. مردم ترابزون این عمارت را با افتخار عمارت آتاتورک نامیدند.

آتاتورک برای سومین و آخرین بار در تاریخ ۹ ژوئن سال ۱۹۳۷ به ترابزون رفت. آتاتورک با کشتی بخار از استانبول به ترابزون رفت و پس از رسیدن به این منطقه مستقیم به عمارت خود رفت و دو شب را در آنجا گذراند. او در زمان آخرین اقامتش در این مکان گفت:” املاک و مستغلات برای من یک دین است و زمانی ادا میشود که تمامی آنها به مردم اهدا شده باشد. ثروت انسان باید درون روح و معنویات باشد. من دوست دارم هر چه در توانم هست به مردم بدهم.” و تمام دارایی های خود را در حضور مردم و به صورت رسمی به خزانه‌داری اهدا کرد. صبح روز ۱۲ ژوئن ۱۹۳۷ آتاتورک از ترابزون به استانبول برگشت.

پس از مرگ آتاتورک شهرداری ترابزون تصمیم گرفت که عمارت آتاتورک ترابزون را به عنوان موزه ای برای بازدید عموم بازگشایی کند. اموال شخصی و عکس های آتاتورک در این موزه به نمایش گذاشته شده است. سخنرانی کامل آتاتورک مربوط به دفعه اولی که به ترابزون آمده بود اکنون در ورودی این عمارت آویخته شده است. اتاق کوچکی در سمت راست وجود دارد که عکسهایی که آتاتورک در طول زندگی اش در ترابزون گرفته است را در آن اتاق به نمایش گذاشته اند.

در اتاق بعدی صندلی ها و مبل های وجود دارد که آتاتورک از آنها استفاده می کرده است. در آن جلوه ای وجود دارد که جمله زیر بر آن نوشته شده است:” در اینجا سند اهدای تمام اموال خود به مردم را امضا کرده است.” اتاق دیگری در این عمارت وجود دارد که به عنوان اتاق غذاخوری آتاتورک استفاده می‌شده ‌است.در طبقه سوم این عمارت اتاق خواب آتاتورک، حمام، اتاق های مهمان و اتاق مطالعه قرار دارد. امروزه این عمارت  یکی از زیباترین خانه ها در ترابزون است. همچنین بازدید این عمارت که به عنوان موزه آتاتورک زیر نظر شهرداری ترابزون فعالیت می کنند، برایی عموم آزاد است و شما نیز میتوانید در تور ترابزون از آن دیدن کنید.

مسجد گلبهار خاتون 

این بنا یکی از قدیمی ترین و اصیل ترین بناهای اسلامی در ترابزون است.مقبره گلبهار خاتون در غرب ارتا حصار، در نزدیکی پل زاگنوس به عنوان یک مرکز اسلامی و به یاد یعقوب سلطان سلیم و مادرش گلبهار خاتون ساخته شده است.فقط مقبره ها و مسجد است که از کل این بنا باقی ماندند، باقی بنا مانند عمارت،مدرسه و حمام همگی تخریب شده‌اند. طبق منابع تاریخی این بنا در سال ۱۵۱۴ تکمیل شده است. بنای این مسجد در دسته مساجد زاویلی که نوعی خاص از معماری اولیه عثمانیان بوده، می باشد.

کار بر روی دیوارها با دقت خاصی انجام شده است. پنجره ها آخرین قسمت ساخته شده در این بنا هستند و همچنین آرک ها و مناره ها از سنگهای خاکستری تیره و سفید مایل به زرد ساخته شده اند. مهراب از سنگ مرمر ساخته شده است. لبه های آن ساده است و قسمت بالای آن با طرح های گیاهان تزیین شده است. و این طرح ها با مقرنس کاری در طاقچه ها پایان یافته است. در کنار تمام این تزیینات می‌توانید دو گل رز در کناره های طرح مشاهده کنید. همچنین برخی از قسمت های اصلی از مرمر ساخته شده اند و بدون تزیین باقی مانده‌اند.

این مسجد در سال ۱۵۱۴ میلادی به یاد گلبهار خاتون مادر یعقوب سلطان سلیم ساخته شده است. مسجد گلبهار خاتون در منطقه ای به نام آتاپارک در ارتاحصار ترابزون قرار دارد. این بنا پیشتر با نام عمارت بویوک و یا مسجد خاتون ها شناخته می شد.در بسته مجموعه ای قرار دارد که از آن تنها مسجد و آرامگاه ها باقی مانده‌اند. مسجد گلبهار خاتون جز دسته ی زاویه که یکی از سبک های ابتدایی دوران عثمانی بوده است، طبقه بندی می شود.

این مسجد دارای یک بخش خارجی برای نماز خواندن می باشد. همچنین یک اتاق که در بالای آن گنبدی بزرگ قرار گرفته است. همچنین گنبدی در ناحیه بیرونی بر روی ستون هایی از سنگ مرمر ساخته شده است. کهسار ستون‌های این بنا مانند برش الماس می باشند. محراب ها و منبر این بنا از سنگ مرمر ساخته شده اند. حاشیه این محراب کاملاً ساده است و بر بالای آن تزئیناتی دیده می شود. طاقچه های پنج ضلعی وجود دارد که تا گنبد ادامه دارند.

بر روی نواری از گل های رز به عنوان تزیینات قرار داده شده که البته امروزه بسیار آسیب دیده است. تزییناتی که امروزه در این مسجد مشاهده می کنید سالها پس از ساخته شدن این بنا انجام گرفته است.کتیبه ای که بر درب این مسجد قرار دارد نشان می‌دهد در سال ۱۸۸۵ مسجد گلبهار خاتون بازسازی شده است. همچنین فواره هایی در مسجد وجود دارد که بر روی آن ها یک گنبد بوده است البته آنها را با سقفی مخروطی شکل جایگزین کرده‌اند.

 صومعه سوملا 

صومعه‌ی سوملا یکی از قدیمی‌ترین و تاریخی‌ترین صومعه‌ها در جهان مسیحیت است. شواهد دقیقی از زمان ساخت این صومعه یا سازندگانش وجود ندارد. تنها گفته می‌شود که محلیان پس از ساخت این صومعه به دلیل حمله‌ی دشمن از محل زندگی خود فرار کرده‌اند. این صومعه بالای صخره‌های و در جنگلی در ترابزن ترکیه قرار دارد. این معماری باشکوه در طول تاریخ بار‌ها دستکاری شده است تا این‌که در سال ۱۹۲۳ دست زدن به آن ممنوع شد.

این صومعه که در ارتفاع ۱۲۰۰ متری قرار دارد، با ۳۰۰ متر ارتفاع از همه‌ی سنت‌های موجود برای ساخت صومعه‌ها پیروی کرده است. یعنی در جنگلی خارج از شهر و در نزدیکی غار‌ها ساخته شده است. همچنین بالای یک صخره نیز قرار دارد. همین که کمی از صخره‌ها بالا بروید، متوجه خواهید شد که انگار به نوعی این سازه با چسب به کوه‌ها چسبیده شده است.

ویژگی‌های این معبد

بخش‌های اصلی این معبد را کلیسای سنگی، نماز خانه‌های کوچک، آشپزخانه‌ها، اتاق مطالعه، اتاق‌های‌ مهمان، کتابخانه و یک فواره تشکیل می‌دهند. از این فواره در فصل بهار برای دسترسی به آب کوهستان استفاده می‌شد. همچنین ساختمانی بسیار بلند مقابل صخره‌ها وجود دارد که محلی برای عبادت راهب‌ها بود و قدمت آن به سال ۱۸۶۰ می‌رسد. همچنین در طراحی کمد‌ها، طاقچه‌ها و شومینه‌ها تاثیرات هنر ترکیه به خوبی قابل مشاهده است.

 

کلیسای سنگی ساموئل

این کلیسا، ساختمانی بسیار عجیب است. بدنه‌ی آن طوری است که گوشی با گل به کوه چسبیده است. محراب این کلیسا اما آجری است. چیزی که این کلیسا را منحصر به فرد ساخته، این است که دیوار‌های داخل آن همانند بیرونش پوشیده از نقاشی‌ها آبرنگ هستند.

این صومعه در سال ۳۸۶ پس از میلاد توسط راهب‌ها کشف شد و آن را پیشکش حضرت مریم کردند. تاریخ‌شناسان می‌گویند دو مرد آتنی پس از دیدن تصویر حضرت مریم در یکی از غار‌ها، تصمیم به ساخت این صومعه در آنجا گرفتند. اگر‌چه عده‌ای دیگر معتقدند که قدمت این صومعه به خیلی پیش از این‌ها باز می‌گردد.

در طول تاریخ طولانی خود، این صومعه بار‌ها آسیب دیده و توسط امپراطور‌های مختلف بازسازی شده است. در زمان امپراطوری عثمانی و سلطان محمود، باور بر این بود که صومعه حافظ پادشاه است به همین دلیل قوانینی برای حفاظت از آن وضع کردند.

موزه ترابزون

موزه ی ترابزون ترکیه، در مرکز شهر واقع و به سبک عثمانی ساخته شده و تاریخچه ی زیبایی از جمله آثار هنری دوره بیزانس را به نمایش گذاشته است.این موزه، جزو جاذبه های گردشگری و تاریخی ترابزون محسوب می شود. طراحی داخلی موزه، بسیار زیباست. سقف این موزه، به صورت نقاشی شده، مبلمان به صورت مجموعه ای تاریخی و آثار باستانی عثمانی در طبقه اول قرار گرفته است.

سال ۱۹۹۷، آثار باستان شناسی گران و ارزشمندی از جمله یک مجسمه برنزی پهن از هرمس در Tabakhane کشف شد. علاوه بر آن مجسمه ها، سکه ها و جواهرات مختلف از دوره روم بیزانس باقی مانده است.

این موزه به دلیل مجموعه آثار ارزشمندی که از دوران هلنیستی، بیزانسی، برنزی و باستانی که در آن نگهداری می شود، بسیار معروف است. بنای اصلی این موزه توسط معماری ایتالیایی طراحی شده است.

پارک زاگنوس

پارک زاگنوس در دره ای با همین نام قرار گرفته و طبیعتی دوست داشتنی دارد. درون این پارک وسیع، درختان، دریاچه و آبشاری به چشم می خورد که بر جذابیت زاگنوس می افزاید.کافه ها و رستوران های درون و اطراف پارک انواع خوراکی های محلی ترکیه را به فروش می رسانند و برای خوشمزه گردی می توانید روی آن ها حساب کنید.

بد نیست بدانید دره زاگنوس با دیوارهای بیزانسی احاطه شده و در یکی از اضلاع آن پلی تاریخی وجود دارد که سبب شده فضای پارک بسیار تاثیر گذار باشد.

 بزتپه

بزتپه، یک پارک و باغ چای در تپه های ترابزون است که دارای یک منظره ی پانورامایی از کل شهر است. این پارک در ۳ کیلومتری جنوب شرقی ترابزون واقع شده و از زیباترین جاذبه های گردشگری ترابزون است. از بالای این تپه های بلند، ساختمان های شهر و رفت و آمدهای مردم، که نمودی از جاری بودن زندگی در شهر است؛ نمایان می شود.

مردم محلی این منطقه برای آرامش و ریلکسیشن به اینجا می آیند. می توانید اینجا روی صندلی بنشینید وقهوه ی ترک بنوشید و حتی از تماشای غروب خورشید در دریای سیاه لذت ببرید.

منطقه ی زیبای بزتپه دارای منظره ی دلچسبی از دریای سیاه است. جاذبه های گردشگری دیگری از جمله مسجد ایاصوفیه وعمارت آتاتورک وجود دارد که دیدن آن خالی از لطف نیست.
نزدیک ترین فرودگاه به بزتپه ی ترابزون ۴ کیلومتر است.
فاصله تا ایاصوفیه ۳ کیلومتر و فاصله آن تا عمارت آتاتورک ۳.۵ کیلومتر است.

صومعه نجات دهنده

در سال ۱۴۲۴ میلادی کلیسایی به نام کلیسای نجات دهنده یا کایماکلی (Kaymakli) بر بالای تپه های بُزتپه ساخته شد، اما به فاصله کوتاهی و تنها ۱۷ سال بعد، توسط ترکان سلجوقی غارت و ویران شد.

ویرانه های کلیسا مدت ها به حال خود رها شده بودند اما اوایل قرن هفده میلادی، سران ترابزون این کلیسا را به صورت یک صومعه بازسازی کردند. هم اکنون تنها اتاقی کوچک در ابعاد ۳۰ در ۴۰ متر از صومعه ی کایماکلی باقی مانده است و ورود به داخل آن میسر نیست؛ اما شما می توانید از بنای صومعه دیدن کنید