جاذبه های گردشگری شهر بارسلونا

پارک گوئل

این پارک در ابتدا اصلا قرار نبود که پارک باشد! گائودی خیال داشت تا بر روی تپه ها  که در آن خبری از شلوغی و هوای آلوده شهر نیست یک مجمع مسکونی مدرن بسازد، مجتمعی که  امکاناتی مثل میدان عمومی، بازار، کلیسا و … داشته باشد. با این حال هیچ سرمایه داری حاضر نشد تا برای ساخت خانه های این مجتمع سرمایه گزاری کند برای همین پروژه ساخت مجتمع مسکونی در سال ۱۹۱۴ با شکست روبرو شد و در سال ۱۹۲۶ اینجا رسما به عنوان یک پارک عمومی افتتاح شد.

زمانی که قرار بود در این محل مجتمع مسکونی ساخته شود، خانه ای به عنوان مدل ساخته شد تا سرمایه گزاران با دیدن این خانه ی نمونه برای ساخت خانه های دیگر سرمایه بگذارند اما از آن جایی که سرمایه گذاران تمایلی برای این کار نشان ندادند دیگر مجتمعی ساخته نشد. اینجا بود که گائودی تصمیم گرفت تا خودش آن خانه ی نمونه را بخرد و در آن زندگی کند. آنتونی گائودی به همراه خانواده اش تا سال ۱۹۲۶ در این پارک زندگی کرد تا اینکه بعد از مرگش این خانه امروز تبدیل به موزه شده و کارهای گائودی در آن به نمایش درآمده است.

خیلی ها فکر می کنند همه خانه هایی که در پارک گوئل دیده می شود توسط آنتونی گائودی ساخته شده اما این طور نیست. حتی آن خانه ای که گائودی در آن زندگی می کرد هم توسط خودش طراحی نشده و معمار آن شخص دیگری به اسم فرانچسکو برنگوئر بوده است.

این روزها بیشتر کسانی که از پارک گوئل دیدن می کنند فقط به محوطه اصلی آن می روند تا از کارهای گائودی دیدن کنند اما این پارک مسیرهای پیاده روی جذابی هم دارد که از میان درختان و  گیاهان بومی می گذرد. از طرفی فقط رفتن به محوطه اصلی است که نیاز به هزینه ورودی دارد و برای رفتن به دیگر قسمت های پارک هیچ هزینه ای از شما گرفته نمی شود. در واقع شما می توانید از ۹۵ درصد پارک به صورت رایگان دیدن کنید و از آنجایی که پارک چندین ورودی دارد برای دیدن دیگر بخش های پارک می توانید از قسمت هایی به پارک بروید که هیچ مبلغی به عنوان ورودی نمی گیرند.

در پارک تراس بزرگی هست که گردشگران از روی آن چشم اندازهای جذابی را از شهر می بینند. در کناره های این تراس نیمکت های منحنی شکلی طراحی شده و سرامیک ها و موزائیک ها، زیبایی چشم نوازی به آن داده اند.

یکی از ویژگی های منحصربفرد کارهای آنتونی گائودی این است که در آن ها از طبیعت الهام گرفته شده است. طراحی پارک کاملا سازگار با محیط طبیعی ای است که بر روی آن قرار گرفته است. در طراحی بیشتر ستون ها از شکل و ساختار درختانی که در اطراف ستون هستند الهام گرفته شده است. حتی در طراحی کلیسای ساگرادا فامیلا هم از این نکته پیروی شده و کلیسا به شکلی درآمده که تداعی گر جهان طبیعی باشد.

گائودی معتقد بود که در طبیعت هیچ خط راستی وجود ندارد و از آنجایی که برای معماری از طبیعت الهام می گرفت در کارهای خود هیچ چیزی را به صورت خط راست طراحی نمی کرد و مثلا در طراحی ستون ها یک کجی و انحنایی به کار می برد تا صاف نباشند.

تا به حال به این فکر کرده اید که چرا این پارک به جای اینکه به اسم «گائودی» نامگذاری شود به نام «گوئل» است! چون شخصیت گائودی طوری بود که اجازه نمی داد تا جایی به نام او نامگذاری شود برای همین این پارک به نام دوست و همکار صمیمی اش «یوسبی گوئل» نامگذاری شده است.

در این پارک مجسمه های زیادی از حیوانات به کار رفته اما بدون شک مجسمه سمندر نماد این پارک است، مجسمه ای که در کنار راه پله های قرار گرفته و ۲٫۴ متر طول دارد. این سمندر رنگارنگ در محوطه اصلی پارک طوری در کنار راه پله ها قرار گرفته که انگار دارد از این محل نگهبانی می کند. گردشگران زیادی دوست دارند تا در کنار این سمندر عکس بیندازند و با این کار، بودن در پارک گوئل را خاطره انگیز کنند. این سمندر یکی از بهترین نمونه های موزائیک کاری است همان کاری که گائودی به آن معروف است. در این تکنیک موزائیک های شکسته در کنار هم قرار می گیرد و اثری جالب به وجود می آید.

 

کلیسای ساگرادا فامیلیا

یکی از دیدنی‌های مشهور کشور اسپانیا کلیسای ساگردا فامیلیا(la sagrada failia) است، که با ابهت فراوان خود نمایی می‌کند و همچون یک قصر افسانه‌ای به نظر می‌رسد که افراد را مدهوش خود می‌کند. معنای نام این کلیسا، خانواده‌ی مقدس است که در سال ۱۸۸۲ ساخت آن شروع شد. آنتونی گایودی معمار این بنا وقتی تنها ۳۱ سال سن داشت تصمیم گرفت تا ساختمانی خلق کند که با معماری متفاوت خود جهانیان را شگفت‌زده کند. بعد از مرگ گایودی همچنان تا به امروز کار ساخت کلیسای ساگرادا فامیلیا ادامه دارد و هر گردشگری را محو تماشای خود می‌کند. که نشان از معماری متفاوت این بنا است. گایودی تاوقتی که زنده بود ۳ بخش قسمت مرکزی زیارتگاه و نمای درخشش را تکمیل کرد که الهام‌بخش ساختمان‌های دیگر شد. یکی از بخش‌های کلیسای ساگرادا فامیلیا راز و نیاز قدیس نام دارد که تولد عیسی مسیح را نشان می‌دهد. او این طراحی را نمادی از زندگی و تولد می‌دانست که شامل ۳ ورودی است که ورودی سمت چپ نماد امید،  ورودی سمت راست نماد ایمان و ورودی مرکزی نماد نیکوکاری و خوش‌قلبی است. نمای داخلی بنا همچون بیرون آن سرشار از خلاقیت و ابهت فراوان است. تلفیق نور و رنگ به زیبایی در کنار هم منظره‌ای زیبا خلق کرده که با دیدن آن حتی گذر زمان را فراموش خواهید کرد. گویی که در میان هزاران پرتو رنگ راه می‌روید و چشم شما را نوازش می‌دهند. گایودی در طراحی کلیسای ساگرادا فامیلیا از طبیعت الهام گرفت و ستون‌های این بنا به شکل تنه‌ی درخت است که به چه زیبایی در داخل ساختمان خودنمایی می‌کند و با ورود به آن گویی وارد یک بنای افسانه‌ای شده‌اید. در ساخت کلیسای ساگرادا فامیلیا ۱۴۰۰ نفر دخیل بودند که شبانه روزی برای خلق یک اثر جادویی کار می‌کردند. ۱۲ زنگ ناقوس در این سازه وجود دارد که نشان از ۱۲ یار عیسی مسیح است. هر ساله از این بنا بیش از ۲ میلیون نفر بازدید می‌کنند و از زیبایی آن لذت ببرند.

 

 

تپه مونجوئیک

مونجوئیکِ فوق‌العاده، منطقه‌ای در جنوب شرقی بارسلون در اسپانیا است که از المپیک الهام گرفته و جاذبه‌های بی‌نظیری دارد که هر گردشگری را به خود جذب می‌کند. این منطقه دارای موزه‌های مختلف، یک قلعه‌ی تاریخی و نمای بسیار زیبایی از شهر بارسلون است و همچنین تفریحات مختلفی دارد که شما را سرگرم خواهد کرد. در ادامه با فعالیت‌هایی آشنا خواهید شد که می‌توانید در این منطقه‌ی زیبای اسپانیایی انجام دهید.

این تپه، به طور کامل به بارسلون اشراف دارد و یکی از دلایل محبوبیت آن هم، همین چشم‌انداز فوق‌العاده است. بی تردید پیشنهاد ما این است که خود شهر بارسلون را با پیاده‌روی در کوچه پس‌کوچه‌های آن کشف کنید اما هیبت و زیبایی شهر از این بالا را هم به هیچ‌وجه نباید از دست دهید. پس به بالای تپه‌ی مونجوئیک بیایید و چند دقیقه‌ای را در آرامش و سکوت اینجا به تماشای بارسلون مشغول شوید.

احتمالا هیجان انگیزترین روش رسیدن به این بالا و البته لذت بردن از مناظر اطراف، استفاده از تله‌کابین است که شما را درست به بالای تپه می‌رساند. این تله‌کابین به شما فرصتی می‌دهد تا در کابینی ۸ نفره نشسته و به راحت‌ترین و دیدنی‌ترین روش ممکن به مونجوئیک برسید. البته شما می‌توانید پیاده هم به بالای تپه بیایید اما شاید مسیری با شیب تند برای همه مناسب نباشد.

کسانی که می‌خواهند چشم‌اندازهای فوق العاده‌تری را تماشا کنند باید به داخل قلعه مونجوئیک بروند که قدمت آن به سال ۱۶۴۰ برمی‌گردد. این قلعه‌ی نظامی در گذشته برای سرکوب آنارشیست‌ها در قرن نوزدهم و نگه‌داری از زندانیان سیاسی تحت رژیم فرانکو، مورد استفاده قرار می‌گرفت و در حال حاضر به عنوان مرکزی زیر نظر شهرداری بارسلون استفاده می‌شود. بازدید از قلعه به روی عموم باز است و میهمانان می‌توانند قسمت‌های مختلف تاریخی آن را کشف کنند و همچنین روی یکی از صندلی‌ها نشسته و مشغول دیدن نمای اطراف شوند.

کاخ ملی که امروزه تحت عنوان موزه هنر ملی کاتالونیا هم شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین مجموعه‌ی هنر کاتالان در جهان را در خود جای داده است. این بنای شگفت‌انگیز حتی از نمای بیرونی هم ارزش دیدن دارد. کاخ ملی در سال ۱۹۲۹ به منظور برگزاری نمایشگاه‌های بین‌المللی ساخته شد و نقش مهمی در رویدادهای معتبر اسپانیا داشته است. امروزه فضای داخلی کاخ نه تنها به هنر کاتالان تعلق دارد، بلکه آثار هنری رومی، گوتیک، رنسانس و مدرن در آن نگهداری می‌شود که همه‌ی این‌ها به ارزش دیدن آن افزوده است.

این روستای اسپانیایی نیز در تپه‌ مونجوئیک واقع شده و نمایشگاهی بین‌المللی از سال ۱۹۲۹ است. پوبله اسپانیول که یک موزه‌ی فضای باز است، نمونه‌هایی به اندازه‌ی واقعی از ۱۱۷ ساختمان در سراسر اسپانیا، نظیر کاستیا، آندالوسیا و همچنین کاتالونیا را دارا است. شما چه تنها باشید و چه با یک یا چند همسفر، می‌توانید از این موزه همراه با یک تور بازدید کنید و به تحسین هنر پیشه‌ورانی نظیر شیشه‌‎گران مشغول شوید.

پوبله اسپانیول، نه تنها شما را با تاریخ و زندگی اسپانیایی آشنا می‌کند بلکه پر از رستوران و کافه‌های دوست‌داشتنی است و البته گه‌گاهی رقص فلامنکو هم در اینجا اجرا می‌شود. به‌طور کلی می‌توان گفت که این جاذبه، مقصدی با میدان‌ها و خیابان‌های واقعی و البته شخصیتِ منحصر به‌فردی است که انگار شما را به یک افسانه‌ی رویایی وارد می‌کند.

موزه پیکاسو

این موزه یکی از وسیع‌ترین مجموعه‌ها از آثار هنرمند اسپانیایی قرن بیستمی، پابلو پیکاسو را در خود نگهداری می‌کند و در ۵ کاخ قرون‌وسطایی که از درون به هم متصل شده‌اند، در منطقه باری گوتیک، در مرکز قسمت قدیمی شهر بارسلونا قرار دارد. موزه پیکاسو به ‌عنوان هنری که بخش دائمی شهری شده، آرزوی هر هنرمند محسوب می‌شود. پیکاسو در سال ۱۸۹۴ به بارسلونا آمد و بعد از آن، زمان خود را بین بارسلونا و پاریس تقسیم کرد. بارسلونا شهری بود که نوجوانی و جوانی او را شکل داد و اثر او را حتی می‌توان سال‌ها بعد از مرگش نیز در شهر مشاهده کرد. اگر علاقه‌ای به هنر، معماری یا تاریخ دارید، از مشاهده‌ی پربازدید‌ترین موزه‌ هنری بارسلون لذت ببرید.

پابلو پیکاسو به عنوان یکی از بنیان‌گذاران مکتب کوبیسم، یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم به حساب می‌آید. با قانون‌شکنی‌های او از واقع‌گرایی و دید عمیقش در روانشناسی و احساسی که در یک نقاشی سرمایه‌گذاری می‌نمود، پیکاسو فصل جدید را در هنر مدرن آغاز کرد. آثار او را اغلب به دوره‌های مختلف تقسیم می‌کنند و این دوره‌ها همگی متمایز و برای درک دیدگاه کلی هنرمند به یک اندازه ارزشمند هستند.

موزه پیکاسوی بارسلونا در ۹ مارس سال ۱۹۶۳ درهایش را به روی عموم بازگشایی کرد و نامش مجموعه «سابارتِس» (Sabartés) بود. اولین بخش گسترش موزه اشغال اولین کاخ از ۵ عمارتی بود که در نهایت کل موزه را تشکیل دادند. در سال ۱۹۷۰ مجموعه‌ای از ۹۲۰ اثر در زمان حیات پیکاسو توسط خودش به موزه اهدا شدند. این افزایش تعداد آثار، موزه را مجبور به گسترش و توسعه ساختمان کرد.

اگر از این موزه بازدید کنید، می‌توانید زیبایی‌های معماری باری گوتیک بارسلونا را نیز تماشا کرده و از آن لذت ببرید. ساختمان‌های موزه پیکاسو غنی از تاریخی متعلق به صدها سال پیش هستند. قسمت‌هایی از موزه تحت نوسازی‌هایی قرار گرفتند تا سازه را کمی مدرنیزه کنند. این نوسازی‌ها در سال ۱۹۹۹ شروع شدند و بعد از آن، کازا مائوری (Casa Mauri) و پالائو فینِسترِس (Palau Finestres) محل نمایشگاه‌های موقتی موزه شدند. مجموعه‌های دائمی را نیز می‌توان در آکیلار (Aquilar)، بارو د کاستِیِت (Baro de Castellet) و مِکا (Meca) مشاهده کرد. هر پنج ساختمان، تاریخ ساختشان به قرن ۱۳ بازمی‌گردد و با دیدنشان می‌توانید سیمایی از شهر بارسلونا در چندین قرن پیش را تصور کنید، احساسی که در هیچ شهر دیگری قابل تکرار نیست.

کلیسای سانتا ماریا دل مار بارسلون

کلیسای سانتا ماریا دل مار در قرن چهاردهم ساخته شده ، این بنا یکی از زیباترین کلیساهایی به شمار می‌رود که به سبک گوتیک ساخته شده است. در حالی که کلیسای جامع بارسلونا مرکز شهر قدیمی بارسلونا به شمار می‌رفت، امّا، ساختمان جدید این کلیسا که در کنار دریا قرار گرفته، به مرکزی برای تبادل نظر بازرگانان و صاحبان کشتی‌ها تبدیل شد. ساخت این کلیسا فقط ۵۵ سال طول کشید و در مقابل کلیساهای دیگر که بیش از یک قرن برای ساخت آنها زمان لازم است، یک شاهکار باورنکردنی از سبک معماری گوتیک به شمار می‌رود. هنوز هم بازدید از این کلیسای جامع یک گزینه مناسب برای توریست‌ها به شمار می‌رود و دیدن هماهنگی منحصر به فرد و ظرافت داخلی این کلیسا بسیار زیبا و لذت ‌بخش است.

پارک دلا سیتادلا بارسلون

پارک دلا سیتادلا (Parc de la Ciutadella) در قلب شهر بارسلون قرار گرفته است در همسایگی محله ی مشهور بورن، همینطور در این پارک زیبا باغ وحش بارسلون و پارلمان کاتالونیا نیز وجود دارد. این پارک برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۸ افتتاح شد. امروزه نیز محلی برای برگزاری رویدادهای شهر و کنسرت های تابستانی است. یک مجموعه زیبا از مجسمه های پراکنده در اطراف پارک وجود دارد. در باغ وحش، شما مجسمه هایی از گوزن های خیز برداشته را پیدا خواهید کرد. در نزدیکی ورودی باغ وحش، شما مجسمه ژنرال پریم را می بینید، مبارزی که خواستار تخریب قلعه شد. اگر روز به خصوص گرمی باشد، شما ممکن است گردشگران مرد را با تیشرت و گردشگران زن را با بیکینی ببینید. لباس خود را نگه دارید اگر میخواهید به مردم محلی احترام بگذارید. یک فعالیت سرگرم کننده در پارک این است که دوچرخه اجاره کنید و در مسیرها دوچرخه سواری کنید. شما می توانید چند شرکت اجاره دهنده دوچرخه را در اطراف منطقه تازه تاسیس شده پیدا کنید. برای رسیدن به یک چشم انداز بهتر از پارک صعود به ارتفاعات بالاتر را به شما پیشنهاد میکنیم. قایق رانی در دریاچه پارک نیز می تواند گزینه دیگری برای شما باشد تا آرامش را به نوعی دیگر تجربه کنید. هنگامی که به پایین برگردید، به سمت چپ بروید و از هر مسیر پیاده روی که بروید، شما را به ورودی اصلی هدایت می کند. وارد پارک شوید و در پیاده رو اصلی خیابان قدم بردارید، در سمت راست، یک چشمه و حصار با سه اژدها بر روی آن خواهید دید. در پشت قلعه Domenech از سه اژدها، یک ساختمان مدرن که برای نمایشگاه ۱۸۸۸ ساخته شده بود قرار دارد. این قلعه مانند قرون وسطی به عنوان یک کافه-رستوران مورد استفاده قرار می گیرد.  در بازدید از این پارک شما آرامشی دور از هیاهوی شهر را تجربه خواهید کرد بدون نیاز به اینکه خیلی از شهر دور شوید پس در تور اسپانیا بازدید از این مکان زیبا را از دست ندهید. جای تعجب نیست که مردم محلی برای تعطیلات آخر هفته به این مکان دوست داشتنی می آیند. چمن، مسیرهای پیاده روی سرشار از گل و معماری عاشقانه، بازدیدکنندگان را به خود جذب می کند. فواره آبی این پارک اثر دیگر آنتونی گائودی است که در پارک دلا سیتادلا جلوه گری میکند

محله گوتیک

تاریخ بارسلون از منطقه باری گوتیک امروزی آغاز شد که بین خیابان لارامبلا در غرب و «ویا لیِتانا» (Via Leietana) در شرق قرار دارد. رومی‌ها منطقه‌ای را بنا کردند که نام آن به اختصار «بارسینو» (Barcino) بود. این منطقه بر روی تپه «مونس تابر» (Mons Taber) واقع شده و در سال ۱۳۳ قبل از میلاد تأسیس گردید. خیلی زود دیواری به ضخامت ۸ متر و ارتفاع ۱۸ متر با ۷۸ برج دفاعی به مجموعه اضافه شد. بنا بر استانداردهای آن زمان دیواری به طول ۱۲۷۰ متر، سازه‌ای با ابهت به شمار می‌رفت!

زمین‌های اطراف این منطقه به لژیونرهای سابق واگذار شد که بعد از ۱۶ سال خدمت حق ادعای تکه‌ای زمین را داشتند. خیابان‌های اصلی سابق هنوز هم در منطقه حضور دارند. بزرگ‌ترین حفاری‌های رومی بیرون شهر رم در بارسلونا واقع شده‌اند. هر چند بیشترین یادمان‌های باقیمانده متعلق به قرن ۱۴ و ۱۵ میلادی مقارن با گوتیک کاتالونیا و سال‌های شکوفایی بارسلون به عنوان نیروی دریایی هستند.

رومی‌ها شهر بارسلون را به مدت ۵۰۰ سال تحت فرمان داشتند که از سال ۱۳۳ قبل از میلاد تا سال ۴۱۰ میلادی مقارن با تسخیر ویزیگوت‌ها می‌شود. این زیستگاه رومی در نزدیکی معبد آگوستوس در شمال «پلاسا سن ژائومه» (Plaça Sant Jaume) ساخته شد. در قرن دوم میلادی بارسینو بین ۳۵۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر جمعیت داشت. در قرن سوم اولین مسیحی‌ها به بارسینو آمده و شکنجه آن‌ها توسط امپراطور «دیوکلتین» (Diokletian) آغاز شد.

در سال ۷۱۴ شهر به تصرف مورها در آمده و به خاطر جلوگیری از ویرانی بدون درگرفتن جنگ این اتفاق صورت گرفت و بعد از آن اولین کلیسای جامع مسیحی تبدیل به مسجد شد. حکومت مورها کمتر از ۱۰۰ سال به طول انجامید و به همین علت شواهد تاریخی زیادی از آن دوران در دست نیست. در قرن ۱۲ نیز بارسلون یکی از مهم‌ترین قدرت‌های مدیترانه به شمار می‌رفت. با شروع قرن ۱۹، صنعتی شدن (صنعت کاشی سازی) سرمایه و تأثیر زیادی به شهر آورد. در بسیاری نواحی می‌توانید دودکش‌های قدیمی را ببینید. دیوارهای شهر در بین سال‌های ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۶ فرو ریختند. محوطه‌ای که در حوالی بندر خواهید دید کاملاً برای بازی‌های تابستانی المپیک ۱۹۹۲ بازسازی شده است.

کوچه‌های باریک و پر پیچ و خم، ظاهر شهریِ منطقه را در روزگار فعلی تشکیل می‌دهند. کلیسای جامع در مرکز منطقه قرار دارد. میدان‌های آفتابی متعددی با ساختمان‌هایی پر از تاریخ، دور کلیسا را پر کرده‌اند. منطقه گوتیک بارها طی تاریخ مورد بازسازی کامل واقع شده است و آخرین بار به دوران بازی‌های المپیک سال ۱۹۹۲ بازمی‌گردد.

بسیاری از زیباترین و معروف‌ترین موزه‌ها در این منطقه قرون وسطایی قرار دارند. مسیرهای اندکی برای عبور با ماشین در دسترس هستند و همین سبب می‌شود که شما بتوانید اکثر قسمت‌های منطقه گوتیک را به صورت پیاده بگردید. این منطقه برای خرید کردن هم بسیار مناسب است. بوتیک‌های کوچک بیشمار، فروشگاه‌هایی با اقلام روزمره و شکلات فروشی‌ها پول خرج کردن را بسیار آسان می‌کنند! اگر شبانه در منطقه گوتیک به گردش می‌پردازید پیشنهاد می‌کنیم به یکی از کافه‌ها و رستوران‌های متعدد آنجا سر زده و از نوشیدنی‌ها و غذاهای لذیذ بومی کاتالونیا لذت ببرید.

محله یهودی‌ها یا همان «اِل کال» (El Call) در میان منطقه گوتیک قرار دارد. این ناحیه از گوشه شمال غربی پلاسا سن ژائومه آغاز می‌شود. ال کال به معنی خیابان کوچک یا کوچه است که به خاطر کوچه‌های باریک و پر پیچ قرون وسطایی برای این ناحیه انتخاب شد. در قرن ۱۳ حدود ۴۰۰۰ یهودی در بارسلون زندگی می‌کردند که ۱۵ درصد از آن‌ها از اهالی قدیمی شهر بودند. اکثر این جمعیت به عنوان پزشک، دانشمند، محقق، تاجر و یا وام دهنده برای حکومت اشرافی بارسلون کار می‌کردند. به همین علت و به خاطر ارتباطات تجاری با خاورمیانه و آفریقای شمالی، آن‌ها بخش مهمی از اقتصاد جامعه را در دست داشتند.

در سال ۱۴۲۴ تمام خانواده‌های یهودی به خاطر شکنجه یهودی‌ها مجبور به ترک بارسلون شدند و ارتباطات ارزشمند تجاری و دانش آن‌ها از شهر بیرون رفت. بنا به دستور پادشاه، هیچ پرستشگاه یهودی اجازه نداشت بزرگ‌تر از کوچک‌ترین کلیسای مسیحی بارسلون باشد. این امر اندازه بسیار کوچک کنیسه یهودی بارسلون را توجیه می‌کند. از سال ۲۰۰۲ قدیمی‌ترین کنیسه اسپانیا و یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های اروپا، در مرکز محله یهودی‌ها به روی عموم بازگشایی شد. امروزه می‌توانید گالری‌های کوچک و مغازه‌های عتیقه فروشی جالب توجهی را در محله یهودی‌ها پیدا کنید.

در هیچ منطقه‌ای به این میزان یادمان تاریخی- فرهنگی و ساختمان‌های ارزشمند و موزه‌های دیدنی در کنار هم وجود ندارد. برخی از این نقاط گردشگری مهم، لارامبلا، برجسته‌ترین و معروف‌ترین تفرجگاه بارسلون، گورستان رومی متعلق به قرن اول تا سوم میلادی، کلیسای جامع، موزه تاریخی بارسلون، پلاسا سن ژائومه، موزه ایده‌ها و اختراعات، موزه مجسمه‌های مومی، پلاسا ریال، موزه کشتی‌رانی و موزه اقیانوس‌ شناسی هستند. گردش در منطقه گوتیک قطعاً تجربیات و خاطره‌های منحصر به فردی را در سفر شما رقم می‌زند.

کازامیلا

وقتی به قلب منطقه ‏Eixample‏ در بارسلون بروید ساختمان عجیب با ساختار غیرمعمولی که در آنجا قرار دارد نظرتان را جلب ‏خواهد کرد. ساختمان کازا میلا ( به معنای خانه میلا ) که با نام لا پدررا نیز شناخته شده است ، از جمله برجسته ترین و جذاب ‏ترین نمادهای شهر بارسلون است که آن را می توان نمونه ای زیبا و چشم نواز از هنر کاتالان در این شهر دانست. ‏ ‏

کازا میلا ، همانطور که از ساختار غیرعادیش مشخص است از جمله ساختمان هاییست که توسط هنرمند و معمار مشهور این ‏شهر ، آنتونی گائودی ، طراحی شده است. این ساختمان بین سالهای ۱۹۰۵ و ۱۹۱۰ برای یک زوج ثروتمند به نام ، رزر ‏سگیمون و پیر میلا – که از خانواده های طبقه بالا و مشهور در بارسلون بودند – ساخته شده است. ‏

ساختمانی که با بالکن های آهنی ، انحناهای جذاب و باورنکردنی و المان های غیرعادی مختلف آراسته شده است ، وقتی به این ‏ساختمان زیبا نگاه می کنید هیچ خط صاف و یا شکسته ای نمی بینید چرا که همه چیز به حالت منحنی و با ظرافت خاصی شکل ‏گرفته است. کازا میلا از جمله ساختارهاییست که نبوغ و هنر این هنرمند را نشان می دهد ، هنرمندی که با ساختارهای مختلف ‏غیرعادی در سراسر شهر بارسلون ، چهره ای شهر را برای همیشه تغییر داده است. ‏

از نمای زیبا و چشم گیر آن که بگذریم ، کازا میلا پشت بامی خارق العاده دارد که در آن دودکش های سورئال و اعجاب انگیزی ‏قرار دارد که آنها را ” رزمندگان ” نامیده اند. راه پلکان و سوراخ هایی که برای تهویه فضا روی دیوارها در نظر گرفته شده است ‏همگی باعث اسرارآمیزتر شدن فضا می شوند. ‏

بازدیدکنندگان می توانند به تراس پشت بام بروند و از بالا این کار شگفت انگیز گائودی را تماشا کنند ، علاوه بر آن از بالای ‏پشت بام این ساختمان می توان چشم اندازی زیبا از شهر را نیز مشاهده کرد. ‏

از دیگر مشخصه های کازا میلا می توان به اتاق زیر شیروانی آن اشاره کرد که به مرکزی برای توصیف زندگی و کار گائودی ‏تبدیل شده است. علاوه بر آن ،آپارتمان لا پدررا نیز به خوبی نشان می دهد جامعه بورژوا در بارسلون در اوایل قرن بیستم ‏چگونه زندگی می کردند.‏

لا پدررا یک کافه نیز دارد که بازدیدکنندگان می توانند برای استراحت و امتحان کردن غذاهای محلی به آن مراجعه کنند. علاقه ‏مندان به خرید هدیه نیز می توانند از فروشگاه کتاب و هدیه این ساختمان هدایای خود را خریداری کنند. ‏

کازا میلا ، یکی از مشهورترین جاذبه های گردشگری در بارسلون است که رویدادها و نمایشگاههای مختلفی نیز در آن برگزار ‏می شود. ‏

 

صومعه پدرالبس

صومعه پدرالبِس (Monestir de Pedralbes) در پارک کوچک زیبایی به نام باغ رینا الیسندا (Jardines Reina Elisenda) با بوته‌ها و درختان فراوان قرار دارد. ملکه الیسندا این صومعه را در سال ۱۳۲۶ به سفارش «کِلر مقدس» تأسیس کرد. این مجموعه دارای یک کلیسای گوتیک، یک صومعه آرام سه طبقه‌ و سایر صومعه‌های دیگر است. بازدیدکنندگان می‌توانند از آرامش و سکوت این فضا لذت برده و در مورد زندگی و کار راهبان زن قرن ۱۴ میلادی بیشتر بدانند. یکی دیگر از مکان‌های دیدنی این مجموعه موزه صومعه بوده که مجموعه جالب توجهی از هنر قرون وسطایی قرن ۱۴ میلادی را به همراه آثار هنری مذهبی جدیدتری از قرن ۲۰ میلادی به نمایش می‌گذارد.

ساختمان کازا باتیو

در میان مشهورترین مکان‌های تاریخی در بارسلونا باید به کارهای معمار نابغه سبک مدرن، آنتونی گائودی اشاره کرد؛ کسی که نه تنها این شهر بلکه کشور اسپانیا را با سبک منحصر به فردش به نام خود ثبت کرده است. یکی از شناخته شده‌ترین کارهای او ساختمان کازا باتیو است که در میان آثار گائودی از سال ۲۰۰۵ توسط مرکز میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. اگر تعطیلات خود را در بارسلونا می‌گذرانید بازدید از این ساختمان رنگارنگ یکی از کارهای ضروری است که باید انجام بدهید. در ادامه نگاهی به این خانه خارق العاده که تبدیل به معیاری برای سبک نوگرایی در بارسلونا و سراسر دنیا شده است، می‌اندازیم.

تاریخچه کازا باتیو

ساختمان کازا باتیو در سال ۱۸۷۵ ساخته شده است اما اصلاً شبیه ساختمانی که امروز می‌شناسیم، نبود. در سال ۱۹۰۳ این ساختمان توسط یک تاجر ثروتمند بارسلونایی به نام «جوزپه باتیو اول کازانوا» خریداری شد. مالک جدید در ابتدا قصد داشت تا ساختمان را خراب کند و از زمین آن برای ساختن یک خانه جدید برای همسر و پنج فرزندش استفاده کند. در پایان تصمیم گرفت به جای تخریب، ساختمان را بازسازی کند و بخش اصلی ساختمان را برای خود و خانواده‌اش نگه دارد و بقیه ساختمان را به چند آپارتمان کوچک برای اجاره دادن تبدیل کند.
او برای بازسازی تصمیم گرفت آنتونی گائودی را استخدام کند؛ البته این انتخاب به هیچ ‌وجه تصادفی نبود. گائودی در آن زمان به خاطر مسئول بودن چند پروژه در بارسلون شناخته شده بود؛ پروژه‌هایی مانند ساگرادا فامیلیا، کاسا فیگرس و پارک گوئل! به این ترتیب گائودی کار خودش را در سال ۱۹۰۴ شروع و در سال ۱۹۰۶ به پایان رساند.

نمای بیرونی کازا باتیو

گائودی کار خودش را روی نمای خارجی، طبقه اصلی، حیاط و تراس متمرکز کرد او همچنین طبقه پنجم را به ساختمان اضافه کرد تا فضای رخت‌شویی و انبار را ایجاد کند. همه ما می‌دانیم که برای تأثیر گذاشتن اولیه هرگز شانس دومی پیدا نمی‌کنیم. با دانستن این موضوع می‌توان گفت ساختمان کازا باتیو یک موفقیت کامل بوده است. نمای بیرونی ساختمان تأثیر اولیه‌ای خیلی خوبی روی بیننده می‌گذارد و بقیه ساختمان نیز شما را ناامید نمی‌کند.
نمای بیرونی ساختمان با سبک فانتزی خود نشان دهنده تخیل معمار است. این نما ترکیبی از سنگ و شیشه‌های رنگی همراه با خطوط موج‌داری است که عظمت طبیعت را متبادر می‌سازد. در نمای خارجی پنجره‌های بزرگی وجود دارند که طبقه دوم را روشن کرده و به سرعت توجه شما را به خود جلب می‌کند. پشت این پنجره‌ها بخش اصلی ساختمان قرار دارد که زمانی محل زندگی خانواده‌ی باتیو بود. یکی از دیگر ویژگی‌های نمای بیرونی ساختمان وجود شیشه‌های تزئینی و سرامیک‌های روشن رنگی است که با توجه به نوع تابش نور، ظاهر متفاوتی را ایجاد می‌کند.

نباید بالکن‌های این بنا را فراموش کنیم. بالکن‌ها بخش بزرگی از شخصیت منحصر به فرد و اصیل این ساختمان هستند که از چدن و عاج رنگ‌شده ساخته شده‌اند. نمای خارجی ساختمان ۹ بالکن دارد. علاوه بر این ۴ بالکن کوچک نیز وجود دارد که در کنار پنجره‌های اصلی ساختمان به خوبی جفت شده‌اند.
قسمت بالایی نمای خارجی ساختمان به شکل یک حیوان بزرگ ساخته شده از سرامیک و شیشه‌های قرمز، آبی و سبز است. بعضی می‌گویند که این حیوان یک اژدها است. در قسمت بالایی سمت چپ نمای بیرونی، برجی است که در بالای ساختمان قرار دارد و بنا را به عنوان یک مجموعه کامل شکل می‌دهد. ظاهر برج شبیه یک پیازچه سیر است و در بالای آن یک صلیب قرار دارد.

نمای داخلی کازا باتیو

برای ورود به نمای داخلی ساختمان، گائودی سه راه ورودی قرار داده است. یکی برای دسترسی به آپارتمان‌های اجاره‌ای، یکی برای فروشگاه و دیگری برای ورود به زیرزمین. ورودی اصلی به دو راهرو منتهی می‌شود که یکی برای دسترسی به آپارتمان‌های اجاره‌ای و دیگری برای دسترسی به محل زندگی باتیو است. برای دسترسی به تمام طبقات یک راه‌پله‌ی بلوطی باشکوه وجود دارد که نقش‌هایی از ستون فقرات حیوانات ماقبل تاریخی روی آن حک شده است. شاید ادامه طرح همان اژدهایی باشد که روی تراس و نمای بیرونی ساختمان وجود دارد.
در طبقه اول پشت پنجره‌های بزرگ نمای بیرونی، محل زندگی اصلی خانواده باتیو قرار دارد که روبه‌روی پاساژ «دِگارسیا» است. همچنین باید توجه شما را به سقف برآمده که به شکل یک حلزون بزرگ است و یک فضای دریایی را ایجاد می‌کند، جلب کنیم. لوستر بزرگی که وجود دارد نشان‌دهنده خورشید است. در قسمت مرکزی ساختمان حیاطی وجود دارد که به آن «حیاط نور» می‌گویند و به عنوان منبعی برای نور و تهویه هوا کاربرد دارد. با ۴ متر عرض و ۲۶ متر ارتفاع این فضا پوشیده از کاشی‌های سرامیکی سفید و آبی است که باعث می‌شود حس کنید در یک غار زیر آبی هستید.

سقف کازا باتیو

برای دسترسی به سقف باید از پله‌های مارپیچ استفاده کنید. در اتاق زیر شیروانی، گائودی اتاق خدمات شامل رخت‌شویی و محل خشک کردن لباس‌ها را قرار داده است. سقف هم خودش یک اثر هنری دیگر است، مخصوصاً به خاطر وجود ۲۷ دودکش به ارتفاع ۱۰ متر که به شکل قارچ ساخته شده‌اند.
شومینه که به‌ وسیله‌ی شیشه و سرامیک تزئین و حفاظت می‌شود، با رنگ آبی نقاشی شده تا نمایانگر ابر و باران باشد و باعث شود دوباره به زمینه‌ی آبی طراحی بازگردیم. جزئیات معماری و هنری زیادی در این خانه وجود دارند که باید کشف شوند از جمله مبلمان آن، که امیدواریم اگر به بازدید خانه آمدید از دیدن آنها لذت ببرید. این ساختمان که حالا تبدیل به موزه شده از سال ۱۹۹۳ پذیرای بازدیدکنندگان است.